ผลการค้นหา

ส่วนควบ* *ส่วนควบ *ส่วนควบ*
คำราชาศัพท์คำศัพท์/สำนวน ทั้งหมดบทความ
ค้นเจอ 47 รายการ

 หรือคุณกำลังค้นหา ส่วนรวม

ส่วนควบ

หมายถึง(กฎ) น. ส่วนของทรัพย์ซึ่งโดยสภาพแห่งทรัพย์หรือโดยจารีตประเพณีแห่งท้องถิ่นเป็นสาระสำคัญในความเป็นอยู่ของทรัพย์นั้น และไม่อาจแยกจากกันได้นอกจากจะทำลาย ทำให้บุบสลายหรือทำให้ทรัพย์นั้นเปลี่ยนแปลงรูปทรงหรือสภาพไป.
 พจนานุกรมไทย

ควบ

หมายถึงก. อาการที่วิ่งเต็มที่จนดูเหมือนเท้าหรือล้อไม่ติดดิน.
 พจนานุกรมไทย

ควบ

หมายถึงก. เอารวมเข้าเป็นอันเดียวกันหรือเข้าคู่กัน เช่น ควบเชือก ควบด้าย สอบควบ กินยาควบกัน.
 พจนานุกรมไทย

ควบม้า

หมายถึงก. อาการที่คนขี่หลังม้ากระตุ้นให้ม้าวิ่งไปอย่างเร็ว.
 พจนานุกรมไทย

ควบคู่

หมายถึงก. เข้าคู่กัน, ทำพร้อมกัน, เช่น เขาเรียนหนังสือควบคู่กับทำงาน.
 พจนานุกรมไทย

ภาษาคำควบมากพยางค์

หมายถึงน. ภาษาแบบที่มีการสร้างคำด้วยการประกอบหน่วยคำหลาย ๆ หน่วยเข้าเป็นคำเดียวกัน ทำให้คำหนึ่ง ๆ มีความยาวหลายพยางค์ เช่น ภาษาเวลส์ ภาษาเอสกิโม ภาษาอินเดียนแดง. (อ. polysynthetic language).
 พจนานุกรมไทย

ระกำ

หมายถึงก. ปักเป็นดอกควบด้วยไหม. (ม.).
 พจนานุกรมไทย

ตะบึง

หมายถึงว. รีบเร่งไปไม่หยุดหย่อน เช่น ควบม้าตะบึงไป.
 พจนานุกรมไทย

กำกับ

หมายถึงก. ดูแล, ควบคุม; ควบ ในความเช่น มีหนังสือกำกับมาด้วย.
 พจนานุกรมไทย

ไหมทอง

หมายถึงน. เส้นไหมที่ควบด้วยทองแล่งหรือกระดาษทอง.
 พจนานุกรมไทย

ทะนุ,ทะนุก

หมายถึงก. อุดหนุน (มักใช้ควบกับคำอื่น).
 พจนานุกรมไทย

หาสู่

หมายถึงก. เยี่ยมเยียน, มักใช้ควบกับคำ ไปมา เป็น ไปมาหาสู่.
 พจนานุกรมไทย

 คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด