ค้นเจอ 22 รายการ

แหลก

หมายถึง[แหฺลก] ว. เป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย เช่น ข้าวแหลก, ละเอียดเป็นผง เช่น บดยาให้แหลก, ป่นปี้ เช่น ตีกันแหลก.

ระยำ

หมายถึงว. ชั่วช้า, ตํ่าช้า, เลวทราม, อัปมงคล, เช่น คนระยำ เรื่องระยำ ทำระยำ; (ถิ่น-ปักษ์ใต้) ยับเยิน, แหลก, เช่น ดังดวงแก้วตกต้องแผ่นผา ร้าวระยำช้ำจิตเจ็บอุรา. (อิเหนา).

ภัสมะ

หมายถึง[พัดสะ-] น. เถ้า, ธุลี. ก. ทำให้แหลก. ว. แหลก, ละเอียด. (ป., ส.).

เหลวแหลก

หมายถึง[-แหฺลก] ว. ป่นปี้, ไม่เป็นชิ้นเป็นอัน; เละเทะ; เป็นที่น่ารังเกียจ เช่น มีความประพฤติเหลวแหลก ชีวิตเหลวแหลก.

ฟอน

หมายถึงก. บ่อน, กินพรุนข้างใน, พลอนทั่ว, เช่น หนอนฟอนชมพู่; ค้นหา เช่น ฟอนจนทั่ว ฟอนหาของสกปรกกิน. ว. ย่อยยับ, แหลก, เช่น ฟันฟอน คือ ฟันให้ยับย่อย ฟันให้แหลก; ที่ไหม้เป็นจุรณ, ที่ไหม้เป็นขี้เถ้า, เช่น กองฟอน.

ห้ำหั่น

หมายถึงก. เข้าฟาดฟันให้แหลกไป.

เคี้ยว

หมายถึงก. บดให้แหลกด้วยฟัน.

จุณมหาจุณ,จุณวิจุณ

หมายถึง(โบ) น. ของที่แหลกละเอียดมาก เช่น แหลกเป็นจุณมหาจุณ แหลกเป็นจุณวิจุณ, จุรณมหาจุรณ หรือ จุรณวิจุรณ ก็ว่า.

ปลายข้าว

หมายถึงน. ข้าวสารที่เมล็ดแตกหรือแหลก.

ระยำยับ

หมายถึงว. แหลกยับเยิน, แตกย่อยยับ.

จุรณมหาจุรณ,จุรณวิจุรณ

หมายถึง[จุนมะหาจุน, จุนวิจุน] น. ของที่แหลกละเอียดมาก เช่น แหลกเป็นจุรณมหาจุรณ แหลกเป็นจุรณวิจุรณ, โบราณเขียนเป็น จุณมหาจุณ หรือ จุณวิจุณ ก็มี.

ไพรำ

หมายถึงว. ที่แหลกเป็นเม็ดเล็ก ๆ เช่น ทองไพรำ.

 คำไทย ศัพท์มาใหม่ สแลง จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ