ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา บั้น, ขนัน, บัง, ส่ง, ยัน, บ่น, บัว, หิน, ไม้หึ่ง, ผัน
บัน
หมายถึงน. จั่ว (หน้าจั่วของปราสาท โบสถ์ วิหาร เรียกว่า หน้าบัน).
หมายถึงก. ผัน, ผิน.
หมายถึงก. เบา, น้อย, เช่น มัวเมาไม่บัน. (ดึกดำบรรพ์).
บรรจบ
หมายถึง[บัน-] ก. เพิ่มให้ครบจำนวน เช่น บรรจบให้ครบร้อย บรรจบให้ครบถ้วน; จดกัน, ใกล้ชิดติดต่อกัน, เช่น ปูกระดานให้บรรจบกัน ทาง ๒ สายมาบรรจบกัน, ทำให้เข้ากันสนิท เช่น ติดกรอบหน้าต่างให้มุมบรรจบกัน; ชนขวบ เช่น บรรจบรอบปี, ประจบ ก็ใช้.
บรรทุก
หมายถึง[บัน-] ก. วางไว้ ใส่ลง หรือบรรจุลงบนยานพาหนะเป็นต้นเพื่อขนย้ายไปทีละมาก ๆ, ประทุก ก็ใช้; โดยปริยายหมายความว่า รับภาระ เช่น บรรทุกงานไว้มาก, (ปาก) กินเกินอัตรา เช่น บรรทุกเข้าไปจนท้องแทบแตก.
บรรเทือง
หมายถึง[บัน-] (กลอน; แผลงมาจาก ประเทือง) ก. ทำให้กระเตื้องขึ้น, พยุง, ทำให้ดีขึ้น.
บรรสบ
หมายถึง[บัน-] (กลอน; แผลงมาจาก ประสบ) ก. พบ.
บรรกวด
หมายถึง[บัน-] ก. ประกวด, แข่งขัน.
บรรจุ
หมายถึง[บัน-] ก. ประจุ, ใส่ลงในขวด หีบ หรือถุง เป็นต้น, ใส่ลงไว้ในภาชนะหรือสถานที่ที่ใดที่หนึ่งที่มิดชิด เช่น บรรจุอังคาร บรรจุอัฐิ บรรจุศพ; โดยปริยายหมายความว่า ให้เข้าประจำที่, ให้เข้าประจำตำแหน่งครั้งแรก, เช่น บรรจุให้เป็นข้าราชการ, ใส่ลงไว้ตามอัตรา เช่น บรรจุเข้าไว้ในรายการ.
บรรดา
หมายถึง[บัน-] ว. ทั้งหลาย, ทั้งปวง, ทั้งหมด, (มักใช้อยู่ข้างหน้า) เช่น บรรดามนุษย์ บรรดาทรัพย์สมบัติที่มีอยู่, ประดา ก็ว่า.
บรรทม
หมายถึง[บัน-] (ราชา) ก. นอน, ประทม หรือ ผทม ก็ว่า. (ข. ผทม).
บรรลาย
หมายถึง[บัน-] (กลอน; แผลงมาจาก ปราย) ก. ปราย, โปรย, เช่น หยั่งหยาดวลาหกบรรลาย. (อุเทน).