ผลการค้นหา

อาจารย์* *อาจารย์ *อาจารย์*
คำในภาษาไทยที่มักเขียนผิดคำศัพท์/สำนวน ทั้งหมดบทความ
ค้นเจอ 60 รายการ

 หรือคุณกำลังค้นหา อาจริย,อาจริย-, กรรมวาจาจารย์, ปาจรีย์,ปาจารย์, คณาจารย์, อาจารี, บา, อันเตวาสิก, คันถรจนาจารย์, โหรดาจารย์, กถิกาจารย์, เอาทารย์

อาจารย์

หมายถึงน. ผู้สั่งสอนวิชาความรู้; คำที่ใช้เรียกนำหน้าชื่อบุคคลเพื่อแสดงความยกย่องว่ามีความรู้ในทางใดทางหนึ่ง. (ส.; ป. อาจริย).
 พจนานุกรมไทย

อาจริย,อาจริย-

หมายถึง[-จะริยะ-] (แบบ) น. อาจารย์. (ป., ส. อาจารฺย).
 พจนานุกรมไทย

กรรมวาจาจารย์

หมายถึง[กำมะวาจาจาน] น. อาจารย์ผู้ให้สำเร็จกรรมวาจา คือ คู่สวด. (ส. กรฺมวาจา + อาจารฺย = อาจารย์).
 พจนานุกรมไทย

บา

หมายถึงน. ครู, อาจารย์; ชายหนุ่ม.
 พจนานุกรมไทย

อันเตวาสิก

หมายถึงน. “ชนผู้อยู่ในภายใน” หมายถึง ศิษย์ที่อยู่ในปกครองหรือที่อาศัยอยู่กับอาจารย์ จะเป็นบรรพชิตหรือคฤหัสถ์ก็ได้, คู่กับ อาจารย์. (ป.).
 พจนานุกรมไทย

บาจรีย์

หมายถึง[-จะรี] น. อาจารย์ของอาจารย์. (ป. ปาจริย).
 พจนานุกรมไทย

สิทธาจารย์

หมายถึงน. อาจารย์ผู้สำเร็จ, ฤษี.
 พจนานุกรมไทย

ชีต้น

หมายถึงน. พระสงฆ์ที่เป็นอาจารย์.
 พจนานุกรมไทย

บาธรรม

หมายถึงน. ผู้เชี่ยวชาญในทางธรรม, อาจารย์ทางธรรม.
 พจนานุกรมไทย

อรรถกถาจารย์

หมายถึงน. อาจารย์ผู้แต่งอรรถกถา.
 พจนานุกรมไทย

บุรพาจารย์

หมายถึง[บุระ-] น. อาจารย์ในเบื้องต้น คือ บิดามารดา.
 พจนานุกรมไทย

บูรพาจารย์

หมายถึง[บูระ-] น. อาจารย์ในเบื้องต้น คือ บิดามารดา.
 พจนานุกรมไทย

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด