ผลการค้นหา

หูเมือง* *หูเมือง *หูเมือง*
คำราชาศัพท์คำศัพท์/สำนวน ทั้งหมดบทความ
ค้นเจอ 456 รายการ

 หรือคุณกำลังค้นหา จังหวัด, คู, ลำเวียง, หูเสือ, ปั่ว, หัวเมือง, ใน, ข้าแผ่นดิน, คนเมือง, ใจเมือง, อกเมือง

ต่างหู

หมายถึงน. ตุ้มหู.
 พจนานุกรมไทย

หู

หมายถึงน. ส่วนหนึ่งของร่างกายคนและสัตว์ ทำหน้าที่สำหรับฟังเสียง; ส่วนแห่งสิ่งของที่ทำไว้หิ้ว แขวน ร้อย หรือรูดเข้าออก เช่น หูกระทะ หูมุ้ง หูกางเกง หูถุง; สิ่งที่ทำเป็นห่วงหรือเป็นวง ๆ เช่น หูแจว; (ปาก) เรียกส่วนหูฟังและกระบอกพูดของเครื่องรับโทรศัพท์ว่า หูโทรศัพท์.
 พจนานุกรมไทย

พระกุณฑล

หมายถึงต่างหู

พระกรรณ

หมายถึงหู ใบหู

ตุ้มหู

หมายถึงน. เครื่องประดับหู, ต่างหู.
 พจนานุกรมไทย

เมือง

หมายถึงน. แดน เช่น เมืองมนุษย์ เมืองสวรรค์ เมืองบาดาล, ประเทศ เช่น เมืองไทย เมืองจีน เมืองลาว; (โบ) จังหวัด เช่น เมืองเชียงใหม่ เมืองนครศรีธรรมราช เมืองตราด; เขตซึ่งเคยเป็นเมืองสำคัญในระดับจังหวัด ต่อมาถูกลดฐานะเป็นอำเภอ เช่น เมืองไชยา เมืองมีนบุรี เมืองขุขันธ์; เขตซึ่งเป็นที่ชุมนุมและเป็นที่ตั้งศาลากลางจังหวัด ซึ่งในครั้งก่อน ถ้าเป็นเมืองใหญ่ หมายถึงเขตภายในกำแพงเมือง.
 พจนานุกรมไทย

ตุ้มพระกรรณ

หมายถึงต่างหู

หูฝาด,หูเฝื่อน

หมายถึงก. ได้ยินเสียงเพี้ยนไป.
 พจนานุกรมไทย

ขัดหู

หมายถึงก. ฟังไม่ถูกหู, ฟังไม่เพราะหู.
 พจนานุกรมไทย

หูลี่

หมายถึงว. อาการที่หูของหมาลู่เอนไปข้างหลังแสดงอาการประจบหรือกลัวเป็นต้น.
 พจนานุกรมไทย

หูแว่ว

หมายถึงก. ได้ยินเสียงแผ่ว ๆ ไม่ชัดเจน; ได้ยินไปเอง.
 พจนานุกรมไทย

หูหนัก

หมายถึงว. ไม่เชื่อคำป้อยอหรือยุแหย่เป็นต้นของใครง่าย ๆ.
 พจนานุกรมไทย

 คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด