ผลการค้นหา

หน้าแก่* *หน้าแก่ *หน้าแก่*
คำราชาศัพท์คำศัพท์/สำนวน ทั้งหมดบทความ
ค้นเจอ 2,326 รายการ

 หรือคุณกำลังค้นหา แว่น, หน้าเก่า, หน้าแว่น, หน้าแหก, แหง, กงการ, วัตร,วัตร-, เสน, มรดก, หน้าแดง, แฉ่ง

หน้าแก่

หมายถึงว. ที่มองดูอายุมากกว่าอายุจริง เช่น เด็กคนนี้หน้าแก่, เรียกหมากที่หน้าเต็มใกล้จะสุกว่า หมากหน้าแก่.
 พจนานุกรมไทย

แก่

หมายถึงบ. ใช้นำหน้านามฝ่ายรับ เช่น ให้เงินแก่เด็ก.
 พจนานุกรมไทย

หน้าทะเล้น

หมายถึงว. อาการที่ทำหน้าหัวเราะอย่างทะลึ่งไม่เหมาะแก่บุคคลหรือโอกาส.
 พจนานุกรมไทย

หมากหน้าแก่,หมากหน้าฝาด

หมายถึงน. ผลหมากอย่างดี เมื่อผ่าสดจะเห็นว่ามีเนื้อมาก สีออกส้มหรือน้ำตาลแดง มีวุ้นน้อย หน้าหมากมียางเยิ้มเป็นมัน มีลายเส้นในเนื้อมาก รสฝาด.
 พจนานุกรมไทย

เล่นหน้า

หมายถึงก. แสดงด้วยการทำหน้าให้เป็นลักษณะต่าง ๆ เช่นทำหน้ายักษ์หน้าคนแก่.
 พจนานุกรมไทย

หมากกระเตอะ,หมากหน้ากระเตอะ

หมายถึงน. ผลหมากที่มีหน้าจวนแก่.
 พจนานุกรมไทย

หน้าคมขำ

หมายถึงน. ใบหน้าสวยซึ้งชวนพิศ คิ้วดกดำ ตาคม (ใช้แก่ผู้หญิงผิวคล้ำหรือดำแดง).
 พจนานุกรมไทย

เหย

หมายถึง[เหฺย] ว. เบ้ (ใช้แก่หน้า).
 พจนานุกรมไทย

เหยเก

หมายถึงว. เบ้เบี้ยวไป (ใช้แก่หน้า).
 พจนานุกรมไทย

เซียว

หมายถึงว. ไม่สดใส, ไม่สดชื่น, (ใช้แก่หน้า).
 พจนานุกรมไทย

หน้าเริด

หมายถึงว. อาการที่แสดงหน้าตาตื่น (ใช้แก่กริยาวิ่ง) เช่น เห็นแม่มาแต่ไกลก็วิ่งหน้าเริดเข้าไปหา, หน้าตั้ง ก็ว่า.
 พจนานุกรมไทย

แก่

หมายถึงว. มีอายุมาก เช่น แก่ไปทุกวัน ไม้แก่ เด็กคนนี้แก่กว่าเด็กคนนั้น, อยู่ในวัยชรา เช่น คนแก่ หญิงแก่, จัด เช่น เหลืองแก่ แก่เปรี้ยว แก่หวาน; โดยปริยายหมายความว่า จัดเจน หนัก หรือ ยิ่งไปในทางนั้น เช่น แก่สังคม แก่วิชา แก่เหล้า แก่เล่น แก่ไฟ.
 พจนานุกรมไทย

 คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด