ค้นเจอ 11 รายการ

แหนง

หมายถึง[แหฺนง] (ถิ่น-ปักษ์ใต้) น. พิธีทางไสยศาสตร์อย่างหนึ่งที่ทำให้ผู้หญิงไม่ได้แต่งงานตลอดไป.

แหนง

อ่านว่าแหฺนง

แหนง

หมายถึง[แหฺนง] (โบ) ก. หมาง, ระแวง, เช่น แหนงกัน คือ หมางใจกัน แหนงความ คือ ระแวงความ.

แหนง

suspect

แปลว่าแหนง

V

กระเดื่อง

หมายถึงก. แหนง, หมาง, เช่น จะกระเดื่องใจเมื่อไปถึง. (ขุนช้างขุนแผน); กระดาก เช่น ไป่กระเดื่องสะดุ้ง ฟูมฟาย. (นิทราชาคริต), นิยมใช้เข้าคู่กันเป็น กระดากกระเดื่อง.

แขนง

หมายถึง[ขะแหฺนง] ก. แหนง, แคลง, เช่น และแขนงหฤทัยนาง. (ม. คำหลวง มัทรี); ใช้ในการต่อของให้ราคาตํ่า ถือเป็นลางบอกว่าจะขายไม่ได้ราคาดีต่อไป.

แขนง

อ่านว่าขะ-แหฺนง

แหนงหน่าย

อ่านว่าแหฺนง-หฺน่าย

แสนง

อ่านว่าสะ-แหฺนง

หน่ายแหนง

อ่านว่าหฺน่าย-แหฺนง