ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา หน้าพาทย์แผลง, บานแผละ, เผลาะแผละ, แผลง, แผละ, ตบแผละ, หุ้มแผลง, เส้นแผลง, exhaustedly
แผลง
หมายถึง[แผฺลง] ก. แปลงสิ่งเดิมให้เพี้ยนแปลกไป เช่น แผลงสระ แผลงพยัญชนะ. ว. ที่แตกต่างไปจากปรกติ เช่น เล่นแผลง คำแผลง.
แผล็บ,แผล็บ,แผล็บ ๆ
หมายถึง[แผฺล็บ] ว. ชั่วระยะเวลาเดี๋ยวเดียวอย่างฟ้าแลบ เช่น โผล่แผล็บ ทำแผล็บเดียวเสร็จ แลบลิ้นแผล็บ ๆ, แพล็บ หรือ แพล็บ ๆ ก็ว่า.
แผล็บ
หมายถึง[แผฺล็บ] ว. เป็นเงา, ใช้แก่คำ มัน ในคำว่า มันแผล็บ.
แผละ
หมายถึง[แผฺละ] ว. เสียงดังเช่นนั้น; แสดงอาการอ่อนกำลัง เช่น ล้มแผละ.
chronic sore
แปลว่าแผลเรื้อรัง
fester
แปลว่าแผลเป็นหนอง, แผลเปื่อย
แผลเก่า
หมายถึงความเจ็บชํ้าที่ฝังใจอยู่ไม่รู้ลืม.
unforgettable deeply hurt
แปลว่าแผลใจ
ulceration
แปลว่าแผลเปื่อย
แผลถลอก,แผลฟกช้ำดำเขียว
ภาษาญี่ปุ่น青あざ
คำอ่านภาษาญี่ปุ่นあおあざ
ภาษาญี่ปุ่น青痣
แผลถลอก
ภาษาญี่ปุ่น擦傷
คำอ่านภาษาญี่ปุ่นすりきず