ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา เสวย, เขนย, เบาเหวง, เศวตร, เหวง, เหว่, โหวกเหวก, เหว่ย
เหวย
หมายถึงว. คำที่ใช้ประกอบข้อความที่มีความหมายในเชิงถามหรือชักชวนเป็นต้น เช่น ใครเล่าเหวยจะไปกับพวกเราบ้าง มาละเหวยมาละวา.
เหวย ๆ
หมายถึงอ. คำร้องเรียกแสดงว่ามีอำนาจหรือแสดงความดูหมิ่นเหยียดหยามเป็นต้น เช่น เหวย ๆ เจ้าเด็กน้อย. ว. เสียงร้องเรียกที่ได้ยินแต่ที่ไกล เช่น ได้ยินเสียงใครมาร้องเรียกอยู่เหวย ๆ.
กรุณาช่วยฉันหน่อย
ภาษาเวียดนามหล่าม-เอิน-ซุป-โตย-เหวย
เสวย
อ่านว่าสะ-เหฺวย
ตะแก,ตะแก่
หมายถึงน. ตัวแก เช่น ตะแก่เสียจริตผิดแล้วเหวย. (สังข์ทอง).
รา
หมายถึง(กลอน) ส. เราทั้งคู่, เขาทั้งคู่, ในคำว่า สองรา, ต่อมาใช้หมายถึงเกิน ๒ ก็ได้ เช่น เร่งหาประกันมาทันใด ผู้คุมเหวยรับไว้ทั้งสามรา. (ขุนช้างขุนแผน).
ชนชาติเหวยหวูเอ๋อจู่,ซึ่งเป็นชื่อชนชาติกลุ่มน้อยของจีนชนชาติหนึ่ง มีประชากรประมาณ 3,900,000 กว่าคน (สำรวจปี ค.ศ.1957) ส่วนมากจะอยู่กระจายตามมณฑลซินเกียน
ภาษาจีน维吾尔族