ผลการค้นหา

เล่นคำ

หมายถึงก. ใช้กลการประพันธ์ในการแต่งบทร้อยกรองด้วยการซ้ำคำหรือซ้ำอักษรให้เกิดเสียงเสนาะ หรือให้มีความหมายที่ลึกซึ้งกินใจยิ่งขึ้น เช่น ยูงจับยูงยั่วเย้า เปล้าจับเปล้าแปลกหมู่ กระสาสู่กระสัง รังเรียงรังรังนาน. (ลอ).

เล่นคำ

ภาษาจีน语言游戏

เล่นคำ

ภาษาจีน文字游戏

play on words

แปลว่าเล่นคำ

การเล่นคำ,การเล่นสำนวน

ภาษาญี่ปุ่น語呂合わせ

คำอ่านภาษาญี่ปุ่นごろあわせ

wordplay

แปลว่าการเล่นคำ, การเล่นลิ้น, การเล่นสำนวน

การพูดเล่น,การพูดเล่นคำทำให้ตลก

ภาษาญี่ปุ่น洒落

คำอ่านภาษาญี่ปุ่นしゃれ

การเล่นคำแบบหนึ่งในคำประพันธ์ โดยใช้คำที่มีคำพ้องเสียงเพื่อให้สามารถตีความได้หลากหลายความหมาย

ภาษาญี่ปุ่น懸け詞

คำอ่านภาษาญี่ปุ่นかけことば

การเล่นคำแบบหนึ่งในคำประพันธ์ โดยใช้คำที่มีคำพ้องเสียงเพื่อให้สามารถตีความได้หลากหลายความหมาย

ภาษาญี่ปุ่น懸詞

คำอ่านภาษาญี่ปุ่นかけことば

การเล่นคำแบบหนึ่งในคำประพันธ์ โดยใช้คำที่มีคำพ้องเสียงเพื่อให้สามารถตีความได้หลากหลายความหมาย

ภาษาญี่ปุ่น掛詞

คำอ่านภาษาญี่ปุ่นかけことば

การเล่นคำแบบหนึ่งในคำประพันธ์ โดยใช้คำที่มีคำพ้องเสียงเพื่อให้สามารถตีความได้หลากหลายความหมาย

ภาษาญี่ปุ่น掛け詞

คำอ่านภาษาญี่ปุ่นかけことば

โคราช

หมายถึงน. ชื่อเพลงพื้นเมืองอย่างหนึ่งของชาวโคราชที่ว่าแก้กันเป็นทำนองตีฝีปากโต้คารมกันบ้าง เกี้ยวพาราสีกันบ้าง คล้ายเพลงฉ่อย วรรคหนึ่งใช้คำตั้งแต่ ๔ ถึง ๗ คำ ๓ คำกลอนเป็นบทหนึ่ง ความไพเราะอยู่ที่สัมผัสในการเล่นคำเล่นความให้สละสลวย บาทสุดท้ายจะเอื้อนเสียงในเวลาร้อง.