ค้นเจอ 8 รายการ

เผาะ,เผาะ,เผาะ ๆ

หมายถึงว. เปราะ; เสียงดังเช่นนั้นอย่างเสียงหักไม้เปราะ เช่น ข้อเท้าข้อมือลั่นเผาะ น้ำตาร่วงเผาะ ๆ.

เผาะ

หมายถึงน. ชื่อเห็ดชนิด Astraeus hygrometricus (Pers.) Morgan ในวงศ์ Astraeaceae เกิดใต้ดิน ดอกเห็ดอ่อน เป็นก้อนกลม เมื่อแก่โผล่ขึ้นมาเหนือดิน เปลือกนอกแข็งแล้วแตกเป็นแฉกคล้ายดาว กลางดอกเห็ดเป็นถุงกลมมีสปอร์สีนํ้าตาล ดอกอ่อนต้มสุกแล้วกินได้, พายัพเรียก เห็ดถอบ.

(ร่วง)เผาะ,พรู,(เรื่องแดงออกมา)ทีละเรื่องสองเรื่อง

ภาษาญี่ปุ่นボロボロ

คำอ่านภาษาญี่ปุ่นボロボロ

adj-na

(ร่วง)เผาะ,พรู,(เรื่องแดงออกมา)ทีละเรื่องสองเรื่อง

ภาษาญี่ปุ่นぼろぼろ

คำอ่านภาษาญี่ปุ่นぼろぼろ

adj-na

เห็ดถอบ

หมายถึง(ถิ่น-พายัพ) น. เห็ดเผาะ. (ดู เผาะ ๒).

ถอบ

หมายถึงน. เห็ดถอบ. (ดู เผาะ ๒).

(หยด)ติ๋ง ๆ,ร่วงเผาะ ๆ,เปาะแปะ ๆ

ภาษาญี่ปุ่นぼたぼた

คำอ่านภาษาญี่ปุ่นぼたぼた

adv

ขบเผาะ

หมายถึงว. เรียกผลมะม่วงอ่อน ๆ ขนาดหัวแม่มือว่า มะม่วงขบเผาะ หมายเอาเสียงเวลาเอาฟันขบดังเผาะ; โดยปริยายเรียกวัยของเด็กหญิงที่เพิ่งเริ่มแตกเนื้อสาวว่า วัยขบเผาะ.