ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา เพรียว, เปรียว, โครส, เปรียญ, ปรียะ,ปรียา, เหรียญ, เปีย,เปียะ, เจรียง, เบรียน, กระบองเพชร
เปรียะ
อ่านว่าเปฺรียะ
เปรียะ,เปรี๊ยะ
หมายถึง[เปฺรียะ, เปฺรี๊ยะ] ว. เสียงที่เกิดจากสิ่งของที่แตกหรือขาดเป็นต้นซึ่งมีเสียงดังเช่นนั้นอย่างแก้วแตก; อาการที่แก้วหูลั่นเพราะขึ้นไปบนที่สูง ๆ เป็นต้น; โดยปริยายหมายความว่า คล่องไม่ติดขัด เช่น พูดเปรี๊ยะ, มากเกินไป เช่น ตึงเปรี๊ยะ.