ตัวกรองผลการค้นหา
อุปสมบัน,อุปสัมบัน
หมายถึง[อุปะ-, อุบปะ-] น. ผู้อุปสมบทแล้ว, ภิกษุ, คู่กับ อนุปสัมบัน ได้แก่ผู้ที่ไม่ได้อุปสมบท คือ สามเณรและคฤหัสถ์. (ป. อุปสมฺปนฺน).
อุปสมบัน
อ่านว่าอุบ-ปะ-สม-บัน
อุปสัมบัน
อ่านว่าอุบ-ปะ-สำ-บัน
อ่านว่าอุ-ปะ-สม-บัน
อ่านว่าอุ-ปะ-สำ-บัน
อนุปสัมบัน
หมายถึง[อะนุปะสำบัน] น. ผู้ที่ไม่ได้เป็นภิกษุ หมายถึง สามเณรและคฤหัสถ์, คู่กับ อุปสมบัน หรือ อุปสัมบัน. (ป.).