ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา อริยะ, อารยะ, อารยะ, อริยะ, civilized, อริยะ, อริยา
อริย
อ่านว่าอะ-ริ-ยะ
อริย-
หมายถึง[อะริยะ-] น. ในพระพุทธศาสนา เรียกบุคคลผู้บรรลุธรรมวิเศษ มีโสดาปัตติมรรคเป็นต้น ว่า พระอริยะ หรือ พระอริยบุคคล. ว. เป็นของพระอริยะ, เป็นชาติอริยะ; เจริญ, เด่น, ประเสริฐ.
อริยะ, อารยะ
คำบาลีอริย
คำสันสกฤตอารย
อารยะ, อริยะ
คำสันสกฤตอารฺย
อารย,อารย-,อารยะ
หมายถึง[อาระยะ-] ว. เจริญ. (ส.; ป. อริย).
อริยทรัพย์
หมายถึงน. ทรัพย์อันประเสริฐ มี ๗ ประการ คือ ศรัทธา ศีล หิริ โอตตัปปะ พาหุสัจจะ จาคะ ปัญญา. (ป. อริย + ส. ทฺรวฺย).