ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา อบาย-, อบาย,อบาย-, อบาย
อบาย,อบาย-
หมายถึง[อะบาย, อะบายยะ-] น. ที่ที่ปราศจากความเจริญ; ความฉิบหาย. (ป.).
อบาย
อ่านว่าอะ-บาย
อบายมุข
หมายถึง[อะบายยะมุก] น. ทางแห่งความฉิบหาย, เหตุแห่งความฉิบหาย, มี ๒ หมวด คือ อบายมุข ๔ ได้แก่ ๑. เป็นนักเลงหญิง ๒. เป็นนักเลงสุรา ๓. เป็นนักเลงเล่นการพนัน ๔. คบคนชั่วเป็นมิตร กับ อบายมุข ๖ ได้แก่ ๑. ดื่มนํ้าเมา ๒. เที่ยวกลางคืน ๓. เที่ยวดูการเล่น ๔. เล่นการพนัน ๕. คบคนชั่วเป็นมิตร ๖. เกียจคร้านทำการงาน. (ป.).
all vices
แปลว่าอบายมุข
อ่านว่าอะ-บาย-ยะ-มุก
อบายภูมิ
หมายถึง[อะบายยะพูม] น. ภูมิที่เกิดอันปราศจากความเจริญ มี ๔ คือ นรก เปรตวิสัย อสุรกายภูมิ และกำเนิดดิรัจฉาน. (ป., ส. อปาย).
อบาย-
อ่านว่าอะ-บาย-ยะ
อ่านว่าอะ-บาย-ยะ-พูม
ภาษาจีน歪门邪道