ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา สดี, สม., แม่สี, สมศรี, ศมนะ, ศรมณะ, สมอ
สมี
หมายถึง[สะหฺมี] น. คำเรียกพระภิกษุผู้ต้องอธิกรณ์ขั้นปาราชิก; (โบ) คำใช้เรียกพระภิกษุ.
หมายถึง[สะหฺมี] น. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Sesbania sesban (L.) Merr. ในวงศ์ Leguminosae ดอกสีเหลืองมีประสีนํ้าตาล ใบคล้ายใบโสนใช้ทำยาและใช้ในพิธีพลีกูณฑ์. (ส. ศมี).
อ่านว่าสะ-หฺมี
สมีระ
หมายถึง[สะมี-] น. ลม. (ป., ส. สมีรณ).
สมีปะ
อ่านว่าสะ-มี-ปะ
อ่านว่าสะ-มี-ระ
หมายถึง[สะมี-] (แบบ) ว. ใกล้ เช่น สมีปสร้อยสระศรี. (สมุทรโฆษ). (ป.).
basset table
แปลว่า(เครื่องเรือน) แบบโต๊ะนั่งเล่นไพ่สมียพระนางแอน
กระเหลียก
หมายถึง[-เหฺลียก] (โบ) ก. แลดู, เขียนเป็น กรลยก ก็มี เช่น สูวนนเจดีรสสมีกรลยกงามหนกกหนา. (จารึกสยาม หลัก ๒), เหลือบแล เช่น ครั้นเช้าไก่ขันเรียก ไก่กระเหลียกตาดู. (ลอ). (ข. กฺรเฬก ว่า เหลือบดู).