ตัวกรองผลการค้นหา
วินัย
คำบาลีวินย
คำสันสกฤตวินย
วินย,วินย-,วินัย
หมายถึง[วินะยะ-] น. ระเบียบแบบแผนและข้อบังคับ, ข้อปฏิบัติ, เช่น วินัยทหาร ทหารต้องยึดมั่นในวินัย; สิกขาบทของพระสงฆ์. (ป., ส.).
วินย-
อ่านว่าวิ-นะ-ยะ
วินย
พินัย
หมายถึงน. เงินค่าปรับเป็นภาคหลวง. (ป., ส. วินย).
แปลว่าเป็นระเบียบ
ไม่มีวินัย
ภาษาญี่ปุ่น不規律
คำอ่านภาษาญี่ปุ่นふきりつ
อ่านว่าวิ-ไน
discipline
แปลว่าวินัย
แปลว่าความมีระเบียบวินัย
break discipline
แปลว่าผิดวินัย