ผลการค้นหา

ลูกปัด

หมายถึงน. เม็ดแก้วเป็นต้นมีรูตรงกลางสำหรับร้อยเป็นเครื่องประดับต่าง ๆ.

ลูกปัด

ภาษาญี่ปุ่นビーズ

คำอ่านภาษาญี่ปุ่นビーズ

ลูกปัด

ลูกประคำ, ลูกปัด

ภาษาจีน串珠

beaded

แปลว่าตกแต่งด้วยลูกปัด

bead

แปลว่าลูกปัด, ลูกประคำ, สิ่งใดที่กลมเหมือนลูกปัด

ปัด

หมายถึงน. เม็ดแก้วเป็นต้นมีรูตรงกลางสำหรับร้อยเป็นเครื่องประดับต่าง ๆ เรียกว่า ลูกปัด.

ลูกปัด,เกมประเภทหมากอย่างหนึ่งของญี่ปุ่น ผู้ที่วางหมากเรียงกันได้ครบ 5 ตัวก่อนเป็นฝ่ายชนะ

ภาษาญี่ปุ่น連珠

คำอ่านภาษาญี่ปุ่นれんじゅ

beady

แปลว่าเหมือนลูกปัด

casein plastice

แปลว่า(เคมี) วัตถุดิบสำคัญซึ่งมีอยู่ในนม และในโปรตีนอื่น ๆ ทำเป็นแผ่น, แท่ง, หลอด, ใช้ทำกระดุม, หัวเข็มขัด, ลูกปัด, ของแปลก ๆ ฯลฯ

thread

แปลว่าร้อยลูกปัด, ร้อยสิ่งต่างๆบนด้าย

wampum

แปลว่าลูกปัดที่ทำจากเปลือกหอยใช้แทนเงิน, (โดยชนพื้นเมืองทางอเมริกาเหนือ)