ตัวกรองผลการค้นหา
รุกขมูลิกธุดงค์
อ่านว่ารุก-ขะ-มู-ลิ-กะ-ทุ-ดง
หมายถึง[-มูลิกะ-] น. ธุดงค์อย่าง ๑ ใน ๑๓ อย่าง ที่ภิกษุจะต้องสมาทานว่าจะอยู่โคนต้นไม้เป็นประจำ. (ป. รุกฺขมูลิกธูตงฺค).