ตัวกรองผลการค้นหา
รุกข,รุกข-,รุกข์
หมายถึง[รุกขะ-, รุก] น. ต้นไม้. (ป.; ส. วฺฤกฺษ).
คำไวพจน์ ต้นไม้ | คำคล้าย ต้นไม้
รุกข์
อ่านว่ารุก
รุกข-
อ่านว่ารุก-ขะ
รุกข
รุกขเทวดา
หมายถึงน. เทวดาที่สิงสถิตอยู่ตามต้นไม้.
รุก
หมายถึงก. ทำเส้นให้เล็ก (ใช้แก่แกะตรา) เช่น รุกลายเส้นในตราให้ชัด.
ภาษาจีน侵入
ภาษาจีน进攻
หมายถึงก. ล่วงลํ้าเข้าไปในเขตของผู้อื่น เช่น รุกที่ดิน ทำไร่รุกเข้าไปในเขตหวงห้าม, โดยปริยายหมายถึงคุกคามให้ถอยร่นหรือต้อนให้จนมุม เช่น เขาถูกนายรุกเสียจนตั้งตัวไม่ติด; เดินตัวหมากรุกเข้าไปกระทบตาขุนของอีกฝ่ายหนึ่ง.
ภาษาจีน推进
offence
แปลว่าการรุก
push round
แปลว่ารุกเร้า, รุกเข้ามา
