ค้นเจอ 1,805 รายการ

ภาณกะ

หมายถึง[พานะกะ] (แบบ) น. ผู้สวด, ผู้กล่าว, ผู้บอก. (ป.).

ภาณกะ

อ่านว่าพา-นะ-กะ

ภาณ,ภาณ-

หมายถึง[พาน, พานะ-] (แบบ) น. การบอก, การกล่าว, การสวด. (ป.).

ภาณ-

อ่านว่าพา-นะ

ภาณ

อ่านว่าพาน

ภาณชญา

แปลว่าผู้พูดอย่างนักปราชญ์

วันอังคาร+3

ภาณพิศุทธิ์

แปลว่าผู้ที่พูดแต่สิ่งที่ดี

วันอังคาร+2

ปภาณ

แปลว่าผู้เป็นนักพูด, พูดเก่ง

วันอังคาร+4

ภาณฤทธา

แปลว่าผู้มีคำพูดที่มีอำนาจ

วันอังคาร+3

กฤดิภาณ

แปลว่าผู้มีคำพูดที่มีเกียรติ

วันพุธกลางวัน+2

ภาณชนก

แปลว่าผู้เป็นนักพูดเหมือนพ่อ

วันศุกร์+1

ภาณธฤต

แปลว่าผู้ยึดมั่นในคำพูด

วันอังคาร+3