ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา พะ, พำนัก, พะเพิง, เพิง
พะพิง
หมายถึงก. พักพิงหรือแอบอิงอาศัย, พะ ก็ว่า.
พำนัก
หมายถึงก. พัก, อาศัยอยู่, พะพิง.
พะ
หมายถึงน. เพิงที่ต่อปะเข้าไปกับด้านสกัดของเรือน, พะเพิง เพิง หรือ เพิงพะ ก็เรียก. ก. พักพิงหรือแอบอิงอาศัย เช่น ลูกมาพะพ่อแม่อยู่, พะพิง ก็ว่า; ปะทะกัน, ชนกัน, เช่น คน ๒ คนเดินมาพะกัน; ปะทะติดอยู่ เช่น สวะมาพะหน้าบ้าน.