ตัวกรองผลการค้นหา
ปะดาบ,ฟันดาบ
ภาษาญี่ปุ่น切り結ぶ
คำอ่านภาษาญี่ปุ่นきりむすぶ
ปดิวรัดา
ฟันดาบ
หมายถึงน. การต่อสู้กันด้วยดาบ เช่น เขาเก่งในทางฟันดาบ.
การฟันดาบ,ศิลปะการฟันดาบ
ภาษาญี่ปุ่น剣術
คำอ่านภาษาญี่ปุ่นけんじゅつ
ภาษาจีน击剑
fence
แปลว่าฟันดาบ
foil
แปลว่าดาบปลายทู่ที่ใช้ในกีฬาฟันดาบ
นักฟันดาบ
ภาษาญี่ปุ่น剣豪
คำอ่านภาษาญี่ปุ่นけんごう
swordplay
แปลว่าการฟันดาบ
epeeist
แปลว่านักกีฬาฟันดาบที่ใช้ดาบปลายแหลมที่หนักกว่าดาบฟอยล์
riposte
แปลว่าการแทงกลับอย่างฉับพลัน (การฟันดาบ), การแทงดาบทันที
ลงดาบ
หมายถึงก. ประหารชีวิตด้วยการใช้ดาบฟันคอให้ขาด เช่น เพชฌฆาตลงดาบนักโทษ.
