ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา บุณย์, บุญ, เป่นจั๊งบุญ, virtue, วาสนา, กุศล
บุญ,บุญ-
หมายถึง[บุน, บุนยะ-] น. การกระทำดีตามหลักคำสอนในศาสนา; ความดี, คุณงามความดี. ว. ดี เช่น คนใจบุญ, มีคุณงามความดี เช่น คนมีบุญ. (ป. ปุญฺ; ส. ปุณฺย).
พุทธศาสนสุภาษิต หมวด บุญ
ปราชญ์ พึงรักษาศีล
บุญ
ภาษาเกาหลี자선
บุญ-
อ่านว่าบุน-ยะ
ภาษาจีน功德
ตามบุญ
อ่านว่าบุน
ภาษาจีน善行
ส่วนบุญ
ภาษาจีน阴德
เป็นบุญ
คำบาลีปุญฺญ
คำสันสกฤตปุณฺย
ตรงข้ามกับบาป