ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา บัพชิต, บัพชา, บรรพชา, forebear, forbear, บรรพบุรุษ,บรรพชน, ครรชิต
บรรพชิต
คำบาลีปพฺพชิต
คำสันสกฤตปฺรวฺรชิต
หมายถึง[บันพะชิด] น. นักบวชในพระพุทธศาสนา. (ป. ปพฺพชิต; ส. ปฺรวฺรชิต).
อ่านว่าบัน-พะ-ชิด
บัพชิต
หมายถึง[บับพะชิด] น. บรรพชิต, นักบวช, ผู้บวช. (ป. ปพฺพชิต).
บรรพชิตผู้ไม่สำรวม ไม่ดี
ปลงผม
หมายถึงก. โกนผม (ใช้แก่บรรพชิต).
เววัณณิยะ
หมายถึงน. ความเป็นผู้มีวรรณะต่างกันหรือต่างเพศกัน เช่นเพศบรรพชิตต่างกับเพศคฤหัสถ์. (ป.).
สรง
หมายถึง[สง] ก. อาบนํ้า (ใช้แก่บรรพชิตและเจ้านาย). (ข.).
เวจกุฎี
หมายถึงน. ที่ถ่ายอุจจาระ, ส้วม, (ใช้แก่บรรพชิต), วัจกุฎี ก็เรียก. (ป. วจฺจกุฏิ).
บรรพชิตฆ่าผู้อื่น เบียดเบียนผู้อื่น ไม่เป็นสมณะเลย
วัจกุฎี
หมายถึงน. ที่ถ่ายอุจจาระ, ส้วม, (ใช้แก่บรรพชิต), เวจกุฎี ก็เรียก. (ป. วจฺจกุฏิ).
สีกา
หมายถึง(ปาก) น. คำที่บรรพชิตเรียกคฤหัสถ์ผู้หญิง, คู่กับ ประสก. (ตัดมาจาก อุบาสิกา).