ผลการค้นหา

ตามบุญ

บุญ,บุญ-

หมายถึง[บุน, บุนยะ-] น. การกระทำดีตามหลักคำสอนในศาสนา; ความดี, คุณงามความดี. ว. ดี เช่น คนใจบุญ, มีคุณงามความดี เช่น คนมีบุญ. (ป. ปุญฺ; ส. ปุณฺย).

บุญ

ภาษาเกาหลี자선

บุญ-

อ่านว่าบุน-ยะ

บุญ

ภาษาจีน功德

บุญ

อ่านว่าบุน

บุญ

ภาษาจีน善行

ส่วนบุญ

ภาษาจีน阴德

เป็นบุญ

บุญ

คำบาลีปุญฺญ

คำสันสกฤตปุณฺย

บุญ

ตรงข้ามกับบาป

บุญ-

อ่านว่าบุน