ค้นเจอ 183 รายการ

ตะกั่ว

ภาษาจีน

ตะกั่ว

ภาษาญี่ปุ่น

คำอ่านภาษาญี่ปุ่นなまり

n

ตะกั่ว

ภาษาจีน; 劣等品

เบญจโลหกะ

หมายถึงน. แร่ทั้ง ๕ คือ ทองคำ เงิน ทองแดง ตะกั่ว ดีบุก.

สีสะ

หมายถึงน. ตะกั่ว. (ป., ส.).

คำไวพจน์ ทรัพยากรแร่ธาตุ มีอะไรบ้าง

base metal

แปลว่าแร่โลหะ (มีค่าน้อยกว่าทอง เช่น ดีบุก, สังกะสี, ตะกั่ว ฯลฯ)

N

ตะกั่ว

หมายถึงน. แร่จำพวกโลหะ มีลักษณะอ่อน ละลายตัวง่าย มีหลายชนิดด้วยกัน ได้แก่ ตะกั่วเกรียบ คือ ตะกั่วกรอบ ตะกั่วนม คือ ตะกั่วอ่อน; (โบ) ดีบุก เช่น ตะกั่วทุ่ง ตะกั่วป่า; (วิทยา) ธาตุลำดับที่ ๘๒ สัญลักษณ์ Pb เป็นโลหะสีขาวแกมนํ้าเงิน ลักษณะเป็นของแข็ง เนื้ออ่อน หลอมละลายที่ ๓๒๗.๔ °ซ. ใช้ประโยชน์ผสมกับโลหะอื่นให้เป็นโลหะเจือ สารประกอบของตะกั่วใช้ในอุตสาหกรรมสีทา ตะกั่วและสารประกอบของตะกั่วเป็นพิษต่อร่างกาย. (อ. lead).

steam bronze

แปลว่าโลหะผสมใช้ทำลิ้นและเครื่องประกอบอื่น ๆ เป็นโลหะที่มีส่วนประกอบของทองแดงประมาณ 85 เปอรเซนต์ สังกะสี 3 เปอรเซนต์ ตะกั่ว 5 เปอรเซนต์ และดีบุก 5 เปอรเซนต์

ขี้กั่ว

หมายถึงตะกั่ว ชื่อแร่ธาตุสีขาวนิดหนึ่งใช้ทำเป็นโรคปืน ลูกแห เรียก ขี้กั่ว กั่ว ก็ว่า.

ดีบุก, ตะกั่ว

ภาษาจีน锡镴

Pb

แปลว่า( เคมี ) สัญลักษณ์ของ lead = ตะกั่ว