หมายถึงก. คลุกคลี. ว. มีเล็กน้อยไม่ถึงกับมากทีเดียว, พอมีอยู่บ้าง, จวนหมด, หวุดหวิด, เช่น นํ้ากลั้วเกลี้ยคลอง แกงมีนํ้ากลั้วเกลี้ย; พอเป็นไปได้, พอประทังไปได้.

พจนานุกรมไทย

ปัวเปีย

หมายถึงก. นัวเนีย, ปะปน, เกี่ยวข้อง, คลุกคลี.

พจนานุกรมไทย

สังสรรค์

คำบาลีสํสคฺค

คำสันสกฤตสํสรฺค

คำบาลีและสันสกฤตที่ไทยนำมาใช้

เกลือกกลั้ว

หมายถึงก. คบหาสมาคม, คลุกคลี, เช่น เกลือกกลั้วกับคนพาล; ทำให้มัวหมอง, ทำให้มีมลทิน, เช่น ไม่มีอะไรมาเกลือกกลั้ว.

พจนานุกรมไทย

commingle with