ค้นเจอ 950 รายการ

ขี้เขิบ

หมายถึงดินโคลนตามหนองและทุ่งนาซึ่งแตกระแหง เรียก ขี้เขิบ ขี้เหิบ ก็ว่า.

เขิบ

หมายถึง(ถิ่น) ว. ดอน, เขิน.

ขี้

ภาษาจีน大便

ขี้

ภาษาจีน

ขี้

ภาษาญี่ปุ่นうんこする

คำอ่านภาษาญี่ปุ่นうんこする

n

ขี้

หมายถึงก. กิริยาที่ถ่ายกากอาหารออกทางทวารหนัก, ถ่ายอุจจาระ, ราชาศัพท์ว่า ลงพระบังคนหนัก. น. กากอาหารที่ร่างกายไม่ต้องการแล้วขับถ่ายออกทางทวารหนัก, อุจจาระ, สิ่งที่ร่างกายขับถ่ายออกมาเกรอะกรังอยู่ เช่น ขี้ไคล ขี้รังแค ขี้หู ขี้ตา, โดยปริยายหมายความถึงสิ่งที่ไม่ต้องการ เช่น ขี้ตะกั่ว, เศษหรือกากที่ออกมาจากสิ่งนั้น ๆ เช่น ขี้กบ ขี้เลื่อย. ว. ใช้ประกอบหน้าคำที่แสดงความหมายในทางที่ไม่ดี เช่น ขี้เกียจ ขี้เหนียว, หรือมักเป็นเช่นนั้น เช่น ขี้หัวเราะ ขี้ขอ.

ขี้

ภาษาจีน

timorousness

แปลว่าความขี้กลัว, ความขี้ตื่น, ความขี้ขลาด, ความขี้ตกใจ

N

defecate

แปลว่าขี้

V

excrement

แปลว่าขี้

N

timorous

แปลว่าขี้กลัว, ขี้ตื่น, ขี้ขลาด, ขี้ตกใจ

ADJ

flatulent

แปลว่าขี้โอ่, ขี้โม้

ADJ