ตัวกรองผลการค้นหา
ขัตติยะ, กษัตริย์
คำบาลีขตฺติย
คำสันสกฤตกฺษตฺริย
มูลเหตุที่ทำให้เกิดมีคำราชาศัพท์
คำราชาศัพท์ - คําราชาศัพท์สำหรับพระมหากษัตริย์ และพระบรมวงศานุวงศ์
ความหมายของคำราชาศัพท์
กษัตริย์
อ่านว่ากะ-สัด
ภาษาจีน; 对贵金属的通称
ภาษาญี่ปุ่น王者
คำอ่านภาษาญี่ปุ่นおうじゃ
ภาษาเกาหลี왕, 국왕
ภาษาญี่ปุ่น王者,国王
คำอ่านภาษาญี่ปุ่นおうじゃ,こくおう
หมายถึง[กะสัด] น. พระเจ้าแผ่นดิน, ใช้เต็มว่า พระมหากษัตริย์, คนในวรรณะที่ ๒ แห่งสังคมฮินดู ซึ่งมีอยู่ ๔ วรรณะ ได้แก่ วรรณะพราหมณ์ วรรณะกษัตริย์ วรรณะแพศย์ และวรรณะศูทร. (ส. กฺษตฺริย ว่า ผู้ป้องกันภัย, ชาตินักรบ; ป. ขตฺติย). ว. แท้ไม่มีอื่นปน เช่น ทองเนื้อกษัตริย์, เรียกรูปพรรณที่ทำด้วยโลหะมีราคา เช่น ถ้าทำด้วยเงิน ทอง นาก สลับกัน เรียกว่า สามกษัตริย์.
ภาษาจีน王
ภาษาจีน国王
ภาษาจีน帝王
Shah
แปลว่ากษัตริย์
kingly
แปลว่าที่เกี่ยวกับกษัตริย์, ของกษัตริย์
