ตัวกรองผลการค้นหา
กษัย,กษัย-
หมายถึง[กะไส, กะไสยะ-] น. การสิ้นไป, การหมดไป, การเสื่อมไป, การน้อยไป; ชื่อโรคตามตำราแพทย์แผนโบราณว่า ทำให้ร่างกายทรุดโทรม มีอาการผอมแห้งตัวเหลืองเท้าเย็น, เขียนเป็น กระษัย ก็มี. (ส. กฺษย).
กษัย-
อ่านว่ากะ-ไส-ยะ
กษัย
คำบาลีขัย
คำสันสกฤตกษัย
คำบาลีขย
คำสันสกฤตกฺษย
อ่านว่ากะ-ไส
กษัยเลือด
หมายถึงน. กษัยเนื่องจากเลือด นํ้าเหลือง และเสมหะเป็นพิษ.
ไขษย
หมายถึง[ขะไส] (โบ) น. กษัย, การสิ้นไป, การหมดไป.
กษัยน้ำ
หมายถึงน. กษัยเนื่องจากเลือด นํ้าเหลือง หรือ เสมหะเป็นพิษ ถ้ารวมทั้ง ๓ ประการ เรียกว่า กษัยเลือด.
ขษัย
หมายถึง[ขะสัย] (โบ) น. กษัย, การสิ้นไป, การหมดไป, การเสื่อมไป, การน้อยไป. (ส. กฺษย; ป. ขย).
กระษัย
หมายถึง[-ไส] น. ชื่อโรคตามตำราแพทย์แผนโบราณว่า ทำให้ร่างกายทรุดโทรม มีอาการผอมแห้งตัวเหลืองเท้าเย็น, กษัย ก็ว่า. (ส. กฺษย ว่า โรคซูบผอม).