ค้นเจอ 37 รายการ

เอก-

อ่านว่าเอก-กะ

เอกฉันท์

อ่านว่าเอก-กะ-ฉัน

เอกชน

อ่านว่าเอก-กะ-ชน

เอกภักดิ์

อ่านว่าเอก-กะ-พัก

เอกลักษณ์

อ่านว่าเอก-กะ-ลัก

เอกสารสิทธิ

อ่านว่าเอก-กะ-สาน-สิด

เอก,เอก-

หมายถึง[เอกะ-, เอกกะ-] ว. หนึ่ง (จำนวน); ชั้นที่ ๑ (ใช้เกี่ยวกับลำดับชั้น หรือขั้นของยศ ตำแหน่ง คุณภาพ หรือวิทยฐานะ สูงกว่า โท) เช่น ร้อยเอก ข้าราชการชั้นเอก ปริญญาเอก; เรียกเครื่องหมายวรรณยุกต์รูปดังนี้ ว่า ไม้เอก; ดีเลิศ เช่น กวีเอก, สำคัญ เช่น ตัวเอก; เรียกระนาดที่มีเสียงแกร่งกร้าวกว่าระนาดทุ้ม มีไม้แข็ง ๒ อันสำหรับตี ว่า ระนาดเอก. (โบ) น. เรียกลูกหญิงคนที่ ๗ ว่า ลูกเอก, คู่กับลูกชายคนที่ ๗ ว่า ลูกเจ็ด. (กฎ.). (ป., ส.).

เอกฉันท์ (เอก-กะ-)

คำบาลีเอกฉนฺท

คำสันสกฤตเอกฉนฺทสฺ

เอกเขนก

อ่านว่าเอก-ขะ-เหฺนก

เอกโทษ

อ่านว่าเอก-โทด

เอกนัย

อ่านว่าเอก-กะ-ไน

เอกบุรุษ

อ่านว่าเอก-บุ-หฺรุด