หมายถึง[เมน, เม-รุ-] น. ชื่อภูเขากลางจักรวาล มียอดเป็นที่ตั้งแห่งเมืองสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ซึ่งพระอินทร์อยู่; ที่เผาศพ เดิมผูกหุ่นทำเป็นภูเขาตั้งที่เผาขึ้นบนนั้น ของหลวงทำเป็นเรือนโถง เครื่องยอดหรือมณฑปครอบที่เผา เรียกว่า พระเมรุ, ต่อมาเรียกที่เผาศพทั่วไปทั้งมียอดและไม่มียอดว่า เมรุ. (ป.).

พจนานุกรมไทย

สะเก็ดตีนเมรุ

หมายถึง(ปาก) ก. เลวมาก, ไม่มีค่า, เช่น เขาเป็นพวกสะเก็ดตีนเมรุ จะอบรมสั่งสอนอย่างไรก็ไม่ได้ดี.

พจนานุกรมไทย

ม่านเมรุ

หมายถึงน. ม่านที่แขวนห้อยไว้ที่เสาเมรุทั้ง ๔ ด้าน.

พจนานุกรมไทย

กลดพระสุเมรุ

หมายถึงน. ท่ารำละครท่าหนึ่ง อยู่ในอันดับว่า สารถีชักรถ กลดพระสุเมรุ ตระเวนเวหา. (ฟ้อน).

พจนานุกรมไทย

ผลการค้นหา

จัดเรียง

ภาษา

ประเภทคำศัพท์-สำนวน

ประเภทการค้นหา

ตัวกรองผลการค้นหา