ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา อมาตย์, อำมาตย์, อำมาตย-, ขุนนาง,อำมาตย์, อำมาตย
อำมาตยาธิปไตย
หมายถึง[อำหฺมาดตะยาทิปะไต, อำหฺมาดตะยาทิบปะไต] น. ระบอบการปกครองที่ขุนนางหรือข้าราชการเป็นใหญ่. (อ. bureaucracy).
ท่านผู้เฒ่า,มหาอำมาตย์ชั้นสูงสุดของโชกุน (ในสมัยเอโดะ)
ภาษาญี่ปุ่น大老
คำอ่านภาษาญี่ปุ่นたいろう
อ.ม.
ย่อมาจากโรงเรียนอำมาตย์พานิชนุกูล จังหวัดกระบี่
อำมาตย์
คำบาลีอมจฺจ
คำสันสกฤตอมาตฺย
อ่านว่าอำ-หฺมาด
อ่านว่าอำ-หฺมาด-ตะ-ยา-ทิบ-ปะ-ไต
อำมาตย,อำมาตย-,อำมาตย์
หมายถึง[อำหฺมาดตะยะ-, อำหฺมาด] น. ข้าราชการ, ข้าเฝ้า; ที่ปรึกษา; แผลงมาจาก อมาตย์. (ส. อมาตฺย; ป. อมจฺจ).
ขุนนาง,อำมาตย์
ภาษาญี่ปุ่น公家
คำอ่านภาษาญี่ปุ่นくげ
อ.ว.
ย่อมาจากโรงเรียนวัดอำมาตย์วิทยา จังหวัดเชียงราย
ภาษาจีน朝臣
อำมาตย-
อ่านว่าอำ-หฺมาด-ตะ-ยะ
อ่านว่าอำ-หฺมาด-ตะ-ยา-ทิ-ปะ-ไต