ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา พหู, พหุ, พหู, พหุ, มหู, มาก, สำรวมอินทรีย์, abstract, prick up
ทรหู
อ่านว่าทอ-ระ-หู
สะดุดหู
หมายถึงก. กระทบหูชวนให้อยากฟัง หรือรู้สึกเคลือบแคลงใจเป็นต้น เช่น ได้ยินเสียงเพลงเขมรไทรโยค รู้สึกสะดุดหูทำให้นึกถึงความหลัง ได้ยินเสียงคนพาลพูดแขวะ รู้สึกสะดุดหูทันที.
ร้อนหู
หมายถึงก. เดือดร้อนเพราะได้ยินได้ฟังเรื่องราวที่ทำให้ไม่สบายใจ.
ละบองราหู
หมายถึงน. ชื่อโรค ตามตำราแพทย์แผนโบราณว่าเป็นโรคซางชนิดหนึ่งที่ขึ้นเป็นเม็ดที่เด็กอ่อน, กระบองราหู ก็เรียก.
หู
หมายถึงน. ส่วนหนึ่งของร่างกายคนและสัตว์ ทำหน้าที่สำหรับฟังเสียง; ส่วนแห่งสิ่งของที่ทำไว้หิ้ว แขวน ร้อย หรือรูดเข้าออก เช่น หูกระทะ หูมุ้ง หูกางเกง หูถุง; สิ่งที่ทำเป็นห่วงหรือเป็นวง ๆ เช่น หูแจว; (ปาก) เรียกส่วนหูฟังและกระบอกพูดของเครื่องรับโทรศัพท์ว่า หูโทรศัพท์.
บ้องหู
หมายถึงน. ช่องหู, รูหู, เช่น ขี้หูเต็มบ้องหู.
พหู
หมายถึงว. พหุ.
เพื่อนคู่หู
หมายถึงน. เพื่อนที่ถูกคอถูกใจกัน.
แก้วหู
หมายถึงน. เยื่อในหูสำหรับรับเสียง.
คู่หู
หมายถึงว. ที่พูดถูกใจกัน, ที่ถูกคอกัน. น. เพื่อนที่ถูกคอถูกใจกัน.
เงี่ยหู
หมายถึงก. เอียงหูฟังเพื่อให้ถนัด, ตั้งใจฟัง.
จอน,จอน,จอนหู
หมายถึงน. ชายผมข้างหูที่ระลงมาที่แก้ม.