ผลการค้นหา

ขี้หิด

หมายถึงโรคหิด ชื่อโรคชนิดหนึ่ง เป็นตัวขาวๆ ไชอยู่ใต้ผิวหนัง เรียก ขี้หิด มี ๒ ชนิด คือ ขี้หิดด้านและขี้หิดเปื่อย.

ระเหิด

หมายถึงก. พ้น เช่น ระเหิดจากบาป; (วิทยา) อาการที่ของแข็งกลายเป็นไอ เช่น การบูรระเหิด ลูกเหม็นระเหิด. ว. สูงตระหง่าน, ระเหิดระหง ก็ว่า.

หิด

หมายถึงน. ชื่อโรคติดต่อที่เกิดจากเชื้อ Sarcoptes scabiei ลักษณะเป็นเม็ดสีขาว ใสเป็นเงาในเนื้อ ขึ้นตามผิวหนัง มีอาการปวดและคัน เรียกว่า หิดด้าน เมื่อเม็ดแตกมีนํ้าเหลืองไหลเยิ้ม เรียกว่า หิดเปื่อย.

มหิดล

หมายถึงน. พื้นดิน, พื้นโลก. (ส. มหิตล, มหีตล).

scabies

แปลว่าโรคหิด

อัตหิต

อ่านว่าอัด-ตะ-หิด

อำมหิต

อ่านว่าอำ-มะ-หิด

อุณหิส

อ่านว่าอุน-นะ-หิด

ครรหิต

อ่านว่าคัน-หิด

การที่ของแข็งระเหิดเป็นอากาศธาตุ อุปมาถึงการยกระดับของสรรพสิ่ง

ภาษาจีน升华

กลากเกลื้อน, หิด

ภาษาจีน疥

มหิดล

ภาษาจีน大地