ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา สัตตาหกรณียะ
สัตตาหกรณียะ
อ่านว่าสัด-ตา-หะ-กะ-ระ-นี-ยะ
หมายถึง[สัดตาหะกะระนียะ, สัดตาหะกอระนียะ] น. กิจที่พึงทำเป็นเหตุให้ภิกษุออกจากวัดไปพักแรมในที่อื่นในระหว่างพรรษาได้ไม่เกิน ๗ วัน เช่นเพื่อไปพยาบาลภิกษุสามเณรหรือบิดามารดาที่ป่วยไข้หรือเพื่อบำรุงศรัทธาของทายก.
อ่านว่าสัด-ตา-หะ-กอ-ระ-นี-ยะ