ตัวกรองผลการค้นหา
หัวฟืนหัวไฟ
หมายถึงน. หัวคํ่า เช่น มาแต่หัวฟืนหัวไฟ. (ถิ่น-อีสาน) ว. หัวปี ในคำว่า ลูกหัวฟืนหัวไฟ.
ฟืน
หมายถึงน. ไม้สำหรับใช้เป็นเชื้อไฟ, ลักษณนามเรียกตามลักษณะ เช่น ดุ้น อัน ท่อน ชิ้น.
faggot
แปลว่ามัดฟืน
blaze with
แปลว่าโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ, โกรธจัดจนหน้าแดง
woodpile
แปลว่ากองฟืน
suttee
แปลว่าการเผาตัวเองของแม่ม่ายในกองฟืนที่เผาศพสามี
stoke up
แปลว่าใส่ฟืน, ใส่เชื้อเพลิง
ฟืน,ไม้ฟืน
ภาษาญี่ปุ่น焚き木
คำอ่านภาษาญี่ปุ่นたきぎ
ภาษาญี่ปุ่น焚き物
คำอ่านภาษาญี่ปุ่นたきもの
การผ่าฟืน,ขวานผ่าฟืน
ภาษาญี่ปุ่น薪割り
คำอ่านภาษาญี่ปุ่นまきわり
เดือดเป็นฟืนเป็นไฟ
ภาษาจีน怒冲冲
เดือดดาลเป็นฟืนเป็นไฟ
ภาษาจีน怒火