ผลการค้นหา

พอน

หมายถึงน. รากไม้ที่ขึ้นเป็นปีก เป็นพู หรือเป็นปมที่โคนต้น ซึ่งแผ่ขยายออกไปรอบ ๆ เพื่อพยุงลำต้น เช่น พอนตะเคียน พอนมะค่า, พูพอน ก็เรียก.

พังพอน

ภาษาญี่ปุ่นマングース

คำอ่านภาษาญี่ปุ่นマングース

สถาพร

อ่านว่าสะ-ถา-พอน

สยัมพร

อ่านว่าสะ-หฺยำ-พอน

สยุมพร

อ่านว่าสะ-หฺยุม-พอน

พังพอน

หมายถึงน. ชื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมในสกุล Herpestes วงศ์ Viverridae ขนหนาสีนํ้าตาลหรือเทา หัวแหลม หางยาวเป็นพวง เคลื่อนไหวเร็วมาก กินสัตว์ ในประเทศไทยมี ๒ ชนิด คือ พังพอนธรรมดา (H. javanicus) ตัวเล็ก สีนํ้าตาล และพังพอนกินปู หรือ พังพอนยักษ์ (H. urva) ตัวใหญ่สีเทา มีแต้มขาวที่ด้านข้างลำคอ.

ivory

แปลว่าพอน

อาภรณ์

อ่านว่าอา-พอน

คัคนัมพร

อ่านว่าคัก-คะ-นำ-พอน

ทิคัมพร

อ่านว่าทิ-คำ-พอน

ทิฆัมพร

อ่านว่าทิ-คำ-พอน

เศวตัมพร

อ่านว่าสะ-เหฺว-ตำ-พอน