ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา บัพชิต, บรรพชิต
บรรพชิต
หมายถึง[บันพะชิด] น. นักบวชในพระพุทธศาสนา. (ป. ปพฺพชิต; ส. ปฺรวฺรชิต).
อ่านว่าบัน-พะ-ชิด
บรรพชิตผู้ไม่สำรวม ไม่ดี
คำบาลีปพฺพชิต
คำสันสกฤตปฺรวฺรชิต
บรรพชิตฆ่าผู้อื่น เบียดเบียนผู้อื่น ไม่เป็นสมณะเลย
คฤหัสถ์ชาวบ้าน เกียจคร้าน ไม่ดี บรรพชิตไม่สำรวม ไม่ดี ผู้ครองแผ่นดินไม่ใคร่ครวญก่อนทำ ไม่ดี บัณฑิตมักโกรธ ไม่ดี