ผลการค้นหา

งอแง

หมายถึงว. ขี้แย, ขี้อ้อน, (ใช้แก่เด็ก); (ปาก) รวนเร, บิดพลิ้ว; เอาใจยาก.

กล่อมเด็ก,ทำให้เด็กเลิกงอแง

ภาษาญี่ปุ่นあやす

คำอ่านภาษาญี่ปุ่นあやす

กระจองอแง

หมายถึงว. เสียงเด็กที่ร้องไห้ ก่อให้เกิดความรำคาญ, ใช้เรียกลูกเด็กเล็กแดงหรือที่ยังต้องอุ้มต้องจูงอยู่ว่า ลูกกระจองอแง.

be petulant

แปลว่างอแง

vociferously

แปลว่ากระจองอแง

งอแง

ภาษาจีน爱哭

งอแง

ภาษาจีน; 撒泼

งอแง

ภาษาจีน撒娇

ร้องกระจองอแง

หมายถึงก. อาการที่เด็กหลาย ๆ คนร้องไห้พร้อม ๆ กัน.

คนขี้งอแง

ภาษาเกาหลี울보

งอแง

ภาษาเกาหลี보채다

งอแง

ภาษาจีน哭闹