ผลการค้นหา

ลูกฆ้อง

หมายถึงน. ทำนองหลักของเพลงไทยที่โดยปรกติจะบรรเลงด้วยฆ้องวงใหญ่.

เค็ง ๆ ก้อง

หมายถึงเสียงฆ้องกลองดังไปทั่ว

ฆ้องกระแต

หมายถึงน. ฆ้องขนาดเล็ก ใช้บรรเลงในวงปี่พาทย์มอญ โดยทำร้านฆ้องโค้งงอขึ้นเหมือนฆ้องมอญแต่ปลายสั้นกว่า วงหนึ่งมีลูกฆ้อง ๑๑ ลูก หรือใช้แขวนกับไม้สำหรับถือตีเป็นสัญญาณในการอยู่เวรยามหรือแจ้งข่าวสารต่าง ๆ.

ฆ้อง

ภาษาจีน锣

การตีฆ้องหรือกลองซึ่งอยู่หน้ารถเกี้ยวขุนนางขณะออกเดินทาง

ภาษาจีน鸣锣开道

ฆ้องชัย

ภาษาจีน胜利锣

ฆ้องคู่

หมายถึงน. ฆ้องที่ใช้บรรเลงในการเชิดหนังตะลุงและละครโนราชาตรี ชุดหนึ่งมี ๒ ลูก, ปักษ์ใต้เรียก โหม่ง.

gong

แปลว่าฆ้อง

melodious sound

แปลว่าลูกฆ้อง

ฆ้องปากแตก

หมายถึงคนที่เก็บความลับไม่อยู่ ชอบนำความลับหรือเรื่องไม่ดีของผู้อื่นไปโพนทะนา ทำให้ผู้อื่นได้รับความเดือดร้อน

ฆ้อง

ภาษาญี่ปุ่น銅鑼

คำอ่านภาษาญี่ปุ่นどら

ฆ้อง

ภาษาญี่ปุ่นゴング

คำอ่านภาษาญี่ปุ่นゴング