ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา ฆ้อง, gong, ปี่พาทย์, ฆ
ลูกฆ้อง
หมายถึงน. ทำนองหลักของเพลงไทยที่โดยปรกติจะบรรเลงด้วยฆ้องวงใหญ่.
เค็ง ๆ ก้อง
หมายถึงเสียงฆ้องกลองดังไปทั่ว
ฆ้องกระแต
หมายถึงน. ฆ้องขนาดเล็ก ใช้บรรเลงในวงปี่พาทย์มอญ โดยทำร้านฆ้องโค้งงอขึ้นเหมือนฆ้องมอญแต่ปลายสั้นกว่า วงหนึ่งมีลูกฆ้อง ๑๑ ลูก หรือใช้แขวนกับไม้สำหรับถือตีเป็นสัญญาณในการอยู่เวรยามหรือแจ้งข่าวสารต่าง ๆ.
ฆ้อง
ภาษาจีน锣
การตีฆ้องหรือกลองซึ่งอยู่หน้ารถเกี้ยวขุนนางขณะออกเดินทาง
ภาษาจีน鸣锣开道
ฆ้องชัย
ภาษาจีน胜利锣
ฆ้องคู่
หมายถึงน. ฆ้องที่ใช้บรรเลงในการเชิดหนังตะลุงและละครโนราชาตรี ชุดหนึ่งมี ๒ ลูก, ปักษ์ใต้เรียก โหม่ง.
gong
แปลว่าฆ้อง
melodious sound
แปลว่าลูกฆ้อง
ฆ้องปากแตก
หมายถึงคนที่เก็บความลับไม่อยู่ ชอบนำความลับหรือเรื่องไม่ดีของผู้อื่นไปโพนทะนา ทำให้ผู้อื่นได้รับความเดือดร้อน
ภาษาญี่ปุ่น銅鑼
คำอ่านภาษาญี่ปุ่นどら
ภาษาญี่ปุ่นゴング
คำอ่านภาษาญี่ปุ่นゴング