ตัวกรองผลการค้นหา
อายุขัย
หมายถึงน. การสิ้นอายุ, ความตาย; อัตรากำหนดอายุจนสิ้นอายุ. (ป.; ส. อายุกฺษย).
กรรมขัย
หมายถึง[กำมะไข] (โบ) น. การสิ้นอายุเพราะกรรม เช่น อันว่าอายุสม์ยังมิควรตาย แลมาตายดั่งนั้นชื่อว่ากรรมขัยแล. (ไตรภูมิ). (ส. กรฺม + ป. ขย).
die
แปลว่าตาย, สิ้นอายุขัย, หมดอายุ
ภาษาญี่ปุ่น寿命
คำอ่านภาษาญี่ปุ่นじゅみょう
วันเกิดของผู้ตาย,อายุขัยของผู้ตาย
ภาษาจีน冥寿
ภาษาเกาหลี수줍다
ขัย
ภาษาจีน终结
หมายถึงการสิ้นอายุเพราะกรรม เช่น ตายเพราะหมดอายุ เป็นต้น.
หมายถึง[ไข] น. ความสิ้นไป, เขตอายุของคนที่นิยมกันว่าสูงสุด เรียกว่า อายุขัย. (ป. ขย; ส. กฺษย).
decease
แปลว่าตาย, มรณะ, เสียชีวิต, ถึงแก่กรรม, หมดอายุ, สิ้นอายุขัย
end of life
แปลว่าอายุขัย
ภาษาญี่ปุ่น天寿
คำอ่านภาษาญี่ปุ่นてんじゅ