ผลการค้นหา

กะกึก

หมายถึง(กลอน) ว. กึก ๆ เช่น ดังกะกึกกุกกักชักสายพาดขึ้นกับไก. (ม. ร่ายยาว กุมาร).

กึก

หมายถึงว. เสียงของแข็ง ๆ กระทบกัน; ทันที เช่น หยุดกึก; (กลอน) ดังก้อง เช่น กึกฟ้าหล้าหล่มธรณี. (สมุทรโฆษ).

(proceed) in jerks

แปลว่ากึกกัก

loud

แปลว่าอย่างเสียงดัง, อย่างอึกทึก, อย่างกึกก้อง

be strange

แปลว่ากึกกือ

stop dead

แปลว่าหยุดกึก, หยุดสนิท, หยุดทันที

กุกกัก,กึก ๆ,(บ่น)เป็นหมีกินผึ้ง,ง่อนแง่น,โยกคลอน

ภาษาญี่ปุ่นがたがた

คำอ่านภาษาญี่ปุ่นがたがた

ดังกึกก้องเหมือนกับฟ้าร้อง

ภาษาจีน雷鸣

กึกก้อง

หมายถึงว. ดังสนั่น, ดังมาก.

suddenly

แปลว่ากึก

pungent

แปลว่าฉุนกึก

bring up

แปลว่าทำให้(คน)หยุดกึก, ทำให้หยุดทันที