ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา กรณีย์, กรณียะ, อกรณีย์, สกรณีย์, การัณย์
สัตตาหกรณียะ
อ่านว่าสัด-ตา-หะ-กะ-ระ-นี-ยะ
หมายถึง[สัดตาหะกะระนียะ, สัดตาหะกอระนียะ] น. กิจที่พึงทำเป็นเหตุให้ภิกษุออกจากวัดไปพักแรมในที่อื่นในระหว่างพรรษาได้ไม่เกิน ๗ วัน เช่นเพื่อไปพยาบาลภิกษุสามเณรหรือบิดามารดาที่ป่วยไข้หรือเพื่อบำรุงศรัทธาของทายก.
อ่านว่าสัด-ตา-หะ-กอ-ระ-นี-ยะ
กรณียะ
อ่านว่ากะ-ระ-นี-ยะ
อ่านว่ากอ-ระ-นี-ยะ
หมายถึงควรทำ, พึงทำ (ป.).
หมายถึง[กะระ-, กอระ-] น. กิจ. ว. อันควรทำ, อันพึงทำ. (ป.).