การงานที่ทำโดยผลีผลาม ทำให้คนอ่อนปัญญาต้องเดือนร้อนภายหลัง | หมวดความเพียร |
การงานใด ๆ ที่ย่อหย่อน ย่อมไม่มีผลมาก | หมวดความเพียร |
คนขยัน พึงไม่ให้ประโยชน์ที่มาถึงแล้วผ่านไปโดยเปล่า | หมวดความเพียร |
คนขยัน ย่อมหาทรัพย์ได้ | หมวดความเพียร |
คนขยัน ได้ความสงบใจ | หมวดความเพียร |
คนขยันทั้งคืนทั้งวัน จักไม่ซึมเซา เรียกว่าแต่ละวันมีแต่นำโชค | หมวดความเพียร |
คนฉลาดไม่ถูกเรื่อง ถึงจะพยายามทำประโยชน์ ก็ไม่สัมฤทธิ์ผลให้เกิดสุข | หมวดความเพียร |
คนที่ผลัดวันประกันพรุ่งนี้ ย่อมเสื่อม ยิ่งผลัดวันมะรืนนี้ ก็ยิ่งเสื่อม | หมวดความเพียร |
คนที่พากเพียรไม่หยุด เทวดาก็กีดกันไม่ได้ | หมวดความเพียร |
คนที่ไม่รู้จักประโยชน์ตนว่า อะไรควรทำวันนี้ อะไรควรพรุ่งนี้ ใครตักเตือนก็โกรธ เย่อหยิ่ง ถือดีว่า ฉันเก่ง ฉันดี คนอย่างนี้ เป็นที่ชอบใจของกาฬกิณี | หมวดความเพียร |
คนประมาท เปรียบเสมือนคนตายแล้ว | หมวดความเพียร |
คนประมาท เสมือนคนตายแล้ว | หมวดความเพียร |
คนผลัดวันประกันพรุ่ง มีแต่จะเกิดความเสื่อม | หมวดความเพียร |
คนพ้นทุกข์ได้เพราะความเพียร | หมวดความเพียร |
คนมีกิจธุระ ตั้งใจทำการงานให้เหมาะเจาะ ย่อมหาทรัพย์ได้ | หมวดความเพียร |
คนมีปัญญา ถึงเผชิญอยู่กับความทุกข์ ก็ไม่ยอมสิ้นหวังที่จะได้ประสบความสุข | หมวดความเพียร |
คนใดไม่ว่าจะหนาวหรือร้อน มีลมแดด เหลือบยุงก็ไม่หรั่น ทนหิวทนกระหายได้ทั้งนั้น ทำงานต่อเนื่องไปไม่ขาด ทั้งคืนวัน สิ่งที่เป็นประโยชน์มาถึงตามกาล ก็ไม่ปล่อยให้สูญเสียไป คนนั้นย่อมเป็นที่ชอบใจของสิริโชค สิริโชคจะพักพึงอยู่กับเขา | หมวดความเพียร |
คนไม่ประมาท ไม่มีวันตายในกาลอันไม่ควรตาย | หมวดความเพียร |
คนไม่เกียจคร้าน ย่อมพบแต่ความสุข | หมวดความเพียร |
ควรทำวันคืนไม่ให้เปล่าจากประโยชน์น้อยหรือมาก เพราะวันคืนผ่านบุคคลใดไป ชีวิตของบุคคลนั้น ย่อมพร่องจากประโยชน์นั้น | หมวดความเพียร |
ความคืนผ่านไป ๆ บัดนี้เรากำลังทำอะไรอยู่ | หมวดความเพียร |
ความประมาท เป็นทางแห่งความตาย | หมวดความเพียร |
ความไม่ประมาท เป็นทางแห่งความไม่ตายในกาลยังควรไม่ตาย | หมวดความเพียร |
ค่อย ๆ ตั้งตัว เหมือนค่อย ๆ ก่อไฟจากกองน้อย | หมวดความเพียร |
ค่อย ๆ เก็บรวบรวมทรัพย์ ดังปลวกก่อจอมปลวก | หมวดความเพียร |
จงทำงานให้สมกับอาหารที่บริโภค | หมวดความเพียร |
จงทำประโยชน์ให้สำเร็จ ด้วยความไม่ประมาท | หมวดความเพียร |
จงมีความพยายามในหน้าที่ของตน | หมวดความเพียร |
จงเตรียมการให้พร้อม สำหรับอนาคต | หมวดความเพียร |
ถ้าจะทำ ก็ควรทำให้จริง | หมวดความเพียร |
ถ้ามัวล่าช้า ทำกิจล้าหลัง จะจมลงในห้วงอันตราย | หมวดความเพียร |
ทำงานไม่คั่งค้าง เป็นอุดมมงคล | หมวดความเพียร |
ทำเรื่อยไป ไม่ท้อถอย ผลที่ประสงค์จะสำเร็จสมหมาย | หมวดความเพียร |
ที่ควรช้า จงช้า ที่ควรเร่ง จงเร่ง | หมวดความเพียร |
ท่านทั้งหลายจงเห็นความเกียจคร้านว่าเป็นภัย และ เห็นการปรารภความเพียรว่าปลอดภัย แล้วปรารภความเพียรเถิด นี้เป็นพุทธานุศาสนี | หมวดความเพียร |
ท่านทั้งหลายต้องทำความเพียรเอง ตถาคตเป็นแต่ผู้บอก ผู้มีปกติเพ่งพินิจดำเนินไปแล้วจักพ้นจากเครื่องผูกของมาร | หมวดความเพียร |
บัณฑิต ไม่ควรท้อแท้ | หมวดความเพียร |
ประพฤติชอบเวลาใด เวลานั้นชื่อว่าฤกษ์ดี มงคลดี เช้าดี รุ่งอรุณดี | หมวดความเพียร |
ประโยชน์ เป็นฤกษ์ของประโยชน์เอง | หมวดความเพียร |
ประโยชน์คือตัวฤกษ์ของประโยชน์ ดวงดาวจักทำอะไรได้ | หมวดความเพียร |
ประโยชน์งามตรงที่ความพยายามสำเร็จ | หมวดความเพียร |
ประโยชน์ย่อมสำเร็จโดยชอบแก่ผู้ทำโดยไม่เบื่อหน่าย | หมวดความเพียร |
ประโยชน์ย่อมไม่สำเร็จโดยชอบแก่ผู้ทำโดยเบื่อหน่าย | หมวดความเพียร |
ผู้ขยันในหน้าที่การงาน ไม่ประมาท เข้าใจจัดการงาน เลี้ยงชีวิตพอสมควร จึงรักษาทรัพย์ที่หามาได้ | หมวดความเพียร |
ผู้ถึงพร้อมด้วยศีล มีปัญญา มีใจมั่นคงดีแล้วปรารภความเพียร ตั้งตนไว้ในธรรม ในกาลทุกเมื่อ ย่อมข้ามโอฆะที่ข้ามได้ยาก | หมวดความเพียร |
ผู้ที่ทำการงานลวก ๆ โดยมิได้พิจารณาใคร่ครวญให้ดี เอาแต่รีบร้อนพรวดพราดจะให้เสร็จ การงานเหล่านั้น ก็จะก่อความเดือนร้อนให้ เหมือนตักอาหารที่ยังร้อนใส่ปาก | หมวดความเพียร |
ผู้ปรารถนาประโยชน์ด้วยวิธีการอันผิด จะต้องเดือดร้อน | หมวดความเพียร |
ผู้มีปัญญาเฉลียวฉลาด ย่อมตั้งตนได้ ด้วยต้นทุนแม้น้อย เหมือนคนก่อไฟน้อยขึ้นฉะนั้น | หมวดความเพียร |
ผู้ใดทำการโดยรู้ประมาณ ทราบชัดถึงกำลังของตน แล้วคิดการเตรียมไว้รอบคอบ ทั้งโดยแบบแผนทางตำรา ทั้งโดยการปรึกษาหารือ และโดยถ้อยคำที่ใช้พูดอย่างดี ผู้นั้นย่อมทำการสำเร็จ มีชัยอย่างไพบูลย์ | หมวดความเพียร |
ผู้ใดเกียจคร้าน มีความเพียรเลว พึงเป็นอยู่ตั้งร้อยปี แต่ผู้ปรารถนาความเพียรมั่นคง มีชีวิตอยู่เพียงวันเดียว ประเสริฐกว่าผู้นั้น | หมวดความเพียร |
ผู้ไม่ประมาท ควรทำความเพียรให้แน่วแน่ | หมวดความเพียร |
ผู้ไม่สำคัญความหนาว และ ความร้อนให้ยิ่งไปกว่าหญ้าบุรุษเมื่อทำกิจ ย่อมไม่เสื่อมจากความสุข | หมวดความเพียร |
พึงบากบั่นทำการให้มั่นคง | หมวดความเพียร |
พึงประกอบการค้าที่ชอบธรรม | หมวดความเพียร |
พึงป้องกันภัยที่ยังมาไม่ถึง | หมวดความเพียร |
พึงระแวงสงสัยสิ่งที่ควรระแวงสงสัย | หมวดความเพียร |
พึงแสวงหาทรัพย์โดยทางชอบธรรม | หมวดความเพียร |
มัวรำพึงถึงความหลัง ก็มีแต่จะหดหาย มัวหวังวันข้างหน้า ก็มีแต่จะละลาย อันใดยังไม่มาถึง อันนั้นก็ยังไม่มี รู้อย่างนี้แล้ว เมื่อมีฉันทะเกิดขึ้น คนฉลาดที่ไหนจะปล่อยให้หายไปเปล่า | หมวดความเพียร |
รีบทำความเพียรเสียแต่วันนี้ | หมวดความเพียร |
รู้ว่าอะไรเป็นประโยชน์แก่ชีวิตตน ก็ควรรีบลงมือทำ | หมวดความเพียร |
ฤกษ์ยามและดวงดาว จักช่วยอะไรได้ | หมวดความเพียร |
สิ่งใดเป็นหน้าที่ กลับทอดทิ้งเสีย ไพล่ไปทำสิ่งที่ไม่ใช่หน้าที่ คนเหล่านั้นมัวประมาทอยู่ ความหมักหมมภายในตัวเขา ก็พอกพูนยิ่งขึ้น | หมวดความเพียร |
อย่าปล่อยกาลเวลาให้ล่วงไปโดยเปล่าประโยชน์ | หมวดความเพียร |
อย่ามัวประมาทอยู่เลย | หมวดความเพียร |
อย่ารำพึงถึงความหลัง อย่ามัวหวังถึงอนาคต | หมวดความเพียร |
อริยมรรคย่อมบริสุทธิ์ เมื่อขับไล่ความหลับ ความเกียจคร้าน ความบิดขี้เกียจ ความไม่ยินดี และ ความเมาอาหารนั้นได้ด้วยความเพียร | หมวดความเพียร |
อันความหวังในผล ย่อมสำเร็จแก่ผู้ไม่ใจเร็วด่วนได้ | หมวดความเพียร |
เกิดเป็นคน ควรพยายามเรื่อยไป | หมวดความเพียร |
เกิดเป็นคน ควรมีความหวังเรื่อยไป | หมวดความเพียร |
เตรียมกิจสำหรับอนาคตให้พร้อมไว้ก่อน อย่าให้กิจนั้นบีบคั้นตัว เมื่อถึงเวลาต้องทำเฉพาะหน้า | หมวดความเพียร |
เป็นคนควรพยายามเรื่อยไป จนกว่าผลที่ปรารถนาจะสำเร็จ | หมวดความเพียร |
เป็นคนควรหวังเรื่อยไป บัณฑิตไม่ควรท้อแท้ เราเห็นประจักษ์มากับตนเอง เราปรารถนาอย่างใด ก็ได้สมตามนั้น | หมวดความเพียร |
เมื่อความบากบั่นมีอยู่ บัณฑิตพึงเว้นบาปในโลกนี้เสีย เหมือนคนมีจักษุ เว้นเดินทางอันไม่สะดวกเรียบร้อย | หมวดความเพียร |
เมื่อต้องการความสุข ไม่พึงสิ้นความหวัง | หมวดความเพียร |
เมื่อทำหน้าที่ของลูกผู้ชายแล้ว จังไม่ต้องเดือนร้อนใจในภายหลัง | หมวดความเพียร |
เมื่อได้เพียรพยายามแล้ว ถึงจะตาย ก็ชื่อว่าตายอย่างไม่มีใครติเตียน ไม่ว่าในหมู่ญาติ หมู่เทวดา หรือว่าพระพรหมทั้งหลาย | หมวดความเพียร |
เวลาแต่ละวัน อย่าให้ผ่านไปโดยเปล่าประโยชน์ จะน้อยหรือมาก ก็ให้ได้ประโยชน์อะไรบ้าง | หมวดความเพียร |
โภคทรัพย์ มิใช่มีมาได้ด้วยเพียงคิดเอา | หมวดความเพียร |
ใครเล่ารู้ว่าจะตายวันตายพรุ่ง | หมวดความเพียร |
ใคร่ครวญก่อนแล้วจึงทำ ประเสริฐกว่า | หมวดความเพียร |
ไม่ควรให้แต่ละวันผ่านไปเปล่า | หมวดความเพียร |
ไม่พึงขวนขวายในสิ่งที่ไม่เป็นประโยชน์ | หมวดความเพียร |
ไม่พึงวิตกกังวลถึงอนาคต | หมวดความเพียร |
ไม่พึงหวนคำนึงถึงอดีต | หมวดความเพียร |
ไม่พึงหาทรัพย์ด้วยการคดโกง | หมวดความเพียร |