71 คำในภาษาไทยที่มักอ่านผิด
เชื่อว่าคนไทยหลายคนก็ต้องเคยเจอกับปัญหาสะกดหรืออ่านคำในภาษาไทยผิด นั้นก็คงจะไม่ใช่เรื่องแปลกเพราะภาษาไทยถือได้ว่าเป็นภาษาที่ยากมาก ๆ มีพยัญชนะ สระ ตัวสะกดมากมาย และหลักภาษาเองก็มีความซับซ้อน บางครั้งอาจจะไม่รู้ว่าคำ ๆ นั้นควรออกเสียงอย่างไร
วันนี้เราจึงได้รวบรวมคำในภาษาไทยที่คิดว่าคนไทยคงอ่านผิดกันบ่อย ๆ มาให้ได้อ่านและฝึกออกเสียงเพื่อเข้าใจใหม่กัน จะได้นำไปใช้ในชีวิตประจำวันอย่างถูกต้อง ซึ่งก็มีหลายคำเลยทีเดียว อย่างนั้นมาดูกันเลยว่ามีคำไหนบ้าง
รวม 71 คำในภาษาไทยที่มักอ่านผิด
- กรกฎ หรือ กรกฏ
อ่านว่า กอ – ระ – กด มักอ่านผิดเป็น กะ – ระ – กด - กุนที
อ่านว่า กุน – นะ – ที มักอ่านผิดเป็น กุน – ที - กรมวัง
อ่านว่า กรม – มะ – วัง มักอ่านผิดเป็น กรม – วัง - กรรมวิธี
อ่านว่า กำ – มะ – วิ – ที มักอ่านผิดเป็น กำ – วิ – ที - กรรมวาจาจารย์
อ่านว่า กำ – มะ – วา – จา – จาน มักอ่านผิดเป็น กำ – วา – จา – จาน - กระจิริด
อ่านว่า กระ – จิ – หริด มักอ่านผิดเป็น กระ – จิ – ริด - กาม- นำหน้าคำ ยกเว้น กามวิตถาร
อ่านว่า กาม - มะ มักอ่านผิดเป็น กาม - โฆษณา
อ่านว่า โคด – สะ – นา มักอ่านผิดเป็น โค – สะ – นา - จักร- นำหน้าคำ
อ่านว่า จัก – กระ มักอ่านผิดเป็น จัก - จุนสี
อ่านว่า จุน – นะ – สี มักอ่านผิดเป็น จุน – สี - จันทรุปราคา
อ่านว่า จัน – รุ – ปะ – รา – คา หรือ จัน – ทะ – รุบ – ปะ – รา – คา มักอ่านผิดเป็น จัน – ทะ – รุ – ปะ – รา – คา - จรด
อ่านว่า จะ – หรด มักอ่านผิดเป็น จรด - ฉกษัตริย์
อ่านว่า ฉ้อ – กะ – สัด หรือ ฉอ – กะ – สัด มักอ่านผิดเป็น ฉะ – กะ – สัด - ฉศก
อ่านว่า ฉอ – สก มักอ่านผิดเป็น ฉะ – สก - ชุกชี
อ่านว่า ชุก – กะ – ชี มักอ่านผิดเป็น ชุก – ชี - ชาติภูมิ
อ่านว่า ชาด – ติ – พูม มักอ่านผิดเป็น ชาด – พูม - ซอมซ่อ
อ่านว่า ซ็อม – มะ – ซ่อ มักอ่านผิดเป็น ซอม – ซ่อ - ดาษดา
อ่านว่า ดาด – สะ – ดา มักอ่านผิดเป็น ดาด – ดา - ดาษเดียร
อ่านว่า ดาด – สะ – เดียน มักอ่านผิดเป็น ดาด – เดียน - ตุ๊กตา
อ่านว่า ตุ๊ก – กะ – ตา มักอ่านผิดเป็น ตุ๊ก – ตา - แถง
อ่านว่า ถะ – แหง มักอ่านผิดเป็น แถง - ทักทิน
อ่านว่า ทัก – กะ – ทิน มักอ่านผิดเป็น ทัก – ทิน - ทิฐิ
อ่านว่า ทิด – ถิ มักอ่านผิดเป็น ทิ – ถิ - ธารกำนัล
อ่านว่า ทา – ระ – กำ – นัน มักอ่านผิดเป็น ทาน – กำ – นัน - นิคหิต
อ่านว่า นิก – คะ – หิด มักอ่านผิดเป็น นิ – คะ – หิด - นาฏคนตรี
อ่านว่า นา – ตะ – ดน – ตรี มักอ่านผิดเป็น นาด – ตะ – ดน – ตรี - บัตรพลี
อ่านว่า บัด – พะ – ลี มักอ่านผิดเป็น บัด – พลี - บทมาลย์
อ่านว่า บด – ทะ – มาน มักอ่านผิดเป็น บด – มาน - บรม- นำหน้าคำ
อ่านว่า บอ – รม – มะ มักอ่านผิดเป็น บอ – รม - บราลี
อ่านว่า บะ – รา – ลี มักอ่านผิดเป็น บรา – ลี - ปักเป้า (ปลา)
อ่านว่า ปัก – กะ – เป้า มักอ่านผิดเป็น ปัก – เป้า - ปักเป้า (ว่าว)
อ่านว่า ปัก – เป้า มักอ่านผิดเป็น ปัก – กะ – เป้า - ปรัก (เงิน)
อ่านว่า ปรัก มักอ่านผิดเป็น ปะ – หรัก - ปรัก (หัก)
อ่านว่า ปะ – หรัก มักอ่านผิดเป็น ปรัก - ปุณฑริก
อ่านว่า ปุน – ดะ – ริก หรือ ปุน – ทะ – ริก มักอ่านผิดเป็น ปุน – นะ – ทริก - ปริตร
อ่านว่า ปะ – ริด หรือ ปะ – หฺริด มักอ่านผิดเป็น ปริด - ปราชัย
อ่านว่า ปะ – รา – ไช มักอ่านผิดเป็น ปรา – ไช - พีชคณิต
อ่านว่า พี – ชะ – คะ – นิด มักอ่านผิดเป็น พีด – ชะ – คะ – นิด - พุมเรียง (ชำมะเลียง)
อ่านว่า พุม – มะ – เรียง มักอ่านผิดเป็น พุม – เรียง - พยาธิ (ความป่วยไข้)
อ่านว่า พะ – ยา – ทิ มักอ่านผิดเป็น พะ – ยาด
- พลขันธ์
อ่านว่า พน – ละ – ขัน มักอ่านผิดเป็น พน – ขัน - มณฑป
อ่านว่า มน – ดบ มักอ่านผิดเป็น มน – ทบ - เมรุ
อ่านว่า เมน มักอ่านผิดเป็น เม – รุ - เมรุทอง
อ่านว่า เมน – ทอง มักอ่านผิดเป็น เม – รุ – ทอง - เมรุมาศ
อ่านว่า เม – รุ – มาด มักอ่านผิดเป็น เมน – รุ – มาด - เมรุราช
อ่านว่า เม – รุ – ราด มักอ่านผิดเป็น เมน – ราด - มาติกะ
อ่านว่า มา – ติ – กะ มักอ่านผิดเป็น มาด – ติ – กะ - ยุติ
อ่านว่า ยุด – ติ มักอ่านผิดเป็น ยุ – ติ - รัสสระ
อ่านว่า รัด – สะ – สะ – หระ มักอ่านผิดเป็น รัด – สะ – หระ - รอมร่อ
อ่านว่า รอม – มะ – ร่อ มักอ่านผิดเป็น รอม – ร่อ - ลลนา
อ่านว่า ละ – ละ – นา มักอ่านผิดเป็น ลน – ละ – นา - วิตถาร
อ่านว่า วิด – ถาน มักอ่านผิดเป็น วิด – ตะ – ถาน - ศระวณะ
อ่านว่า สะ – ระ – วะ – นะ มักอ่านผิดเป็น สระ – วะ – นะ - เศรณี
อ่านว่า เส – นี มักอ่านผิดเป็น เส – ระ – นี - สุจริต
อ่านว่า สุด – จะ – หฺริด มักอ่านผิดเป็น สุ – จะ – หริด - สัตบุรุษ
อ่านว่า สัด – บุ – หรุด มักอ่านผิดเป็น สัด – ตะ – บุ – หรุด - สัปปุรุษ
อ่านว่า สับ – ปุ – หรุด มักอ่านผิดเป็น สับ – ปะ – ปุ – หรุด - สมุฏฐาน
อ่านว่า สะ – หฺมุด – ถาน มักอ่านผิดเป็น สะ – หมุด – ตะ – ถาน - สมญา
อ่านว่า สม – ยา มักอ่านผิดเป็น สม – มัน – ยา - สมวัย
อ่านว่า สะ – มะ – วัย มักอ่านผิดเป็น สม – วัย - สัมปรายภพ
อ่านว่า สำ – ปะ – รา – ยะ – พบ หรือ สำ – ปะ – ราย – พบ มักอ่านผิดเป็น สำ – ปราย – พบ - สรั่ง
อ่านว่า สะ – หฺรั่ง มักอ่านผิดเป็น สรั่ง - สลากภัต
อ่านว่า สะ – หฺลาก – กะ – พัด มักอ่านผิดเป็น สะ – หฺลาก – พัด - สวรรคต
อ่านว่า สะ – หฺวัน – คด มักอ่านผิดเป็น สะ – หวัน – นะ – คด - อคติ
อ่านว่า อะ – คะ – ติ มักอ่านผิดเป็น อัก – คะ – ติ - อัคร- นำหน้าคำ
อ่านว่า อัก – คฺระ มักอ่านผิดเป็น อัก – คะ – ระ - อัฐิ
อ่านว่า อัด – ถิ มักอ่านผิดเป็น อัด - อุณหภูมิ
อ่านว่า อุน – หะ – พูม มักอ่านผิดเป็น อุน – นะ – หะ – พูม - อุตริ
อ่านว่า อุด – ตะ – หริ มักอ่านผิดเป็น อุ – ตะ – หริ - อนุสติ
อ่านว่า อะ – นุด – สะ – ติ มักอ่านผิดเป็น อะ – นุ – สะ – ติ - อิสตรี
อ่านว่า อิด – สัด – ตรี มักอ่านผิดเป็น อิด – สะ – ตรี
หลายคำที่คนส่วนใหญ่เข้าใจว่าตัวเองอ่านถูกแต่กลับกลายเป็นว่าอ่านผิดมาโดยตลอด จนเข้าใจว่าการออกเสียงคำนั้นถูกต้องแล้ว เมื่อทราบแล้วว่าคำไหนควรออกเสียงอย่างไร หลังจากนี้ก็ต้องพยายามจำให้ได้และใช้ให้ถูกต้องจะได้ไม่อ่านผิดอีกต่อไป แต่ในอนาคตอันใกล้คำที่เราอ่านผิดอาจถูกกำหนดโดยราชบัณฑิตยสถานให้เป็นคำที่อ่านถูกก็ได้ เพราะฉะนั้นจึงต้องติดตามข่าวสารการเปลี่ยนแปลงอยู่เสมอ สุดท้ายเป็นกำลังใจให้ทุกคนในการเรียนรู้ภาษาไทยเชื่อว่าต่อไปจะต้องไม่มีคำที่อ่านผิดอย่างแน่นอน
