การตายโดยชอบธรรม ดีกว่าการมีชีวิตอยู่โดยไม่ชอบธรรม | หมวดชีวิต-ความตาย |
การร้องไห้ ความโศกเศร้า หรื การคร่ำครวญร่ำไรใด ๆ ย่อมไม่เกิดประโยชน์แก่ผู้ล่วงลับไปแล้ว ผู้ที่ตายแล้วก็คงอยู่อย่างเดิมนั้นเอง | หมวดชีวิต-ความตาย |
การร้องไห้หรือโศกเศร้า จะช่วยให้จิตใจสงบ สบาย ก็หาไม่ ทุกข์ยิ่งเกิดเพิ่มพูนทับทวี ทั้งร่ายกายก็พลอยทรุดโทรม | หมวดชีวิต-ความตาย |
กาลย่อมล่วงไป ราตรีย่อมผ่านไป ชั้นแห่งวัยล่อมละลำดับไป ผู้เล็งเห็นภัยในมรณะนั้น พึงทำบุญอันนำสุขมาให้ | หมวดชีวิต-ความตาย |
กาลเวลาย่อมกลืนกินสรรพสัตว์ทั้งหลาย พร้อมกันไปกับตัวมันเอง | หมวดชีวิต-ความตาย |
กาลเวลาล่วงไป ราตรีก็ผ่านไป | หมวดชีวิต-ความตาย |
กาลเวลาล่วงไป วันคืนผ่านพ้นไป วัยก็หมดไปที่ละตอน ๆ ตามลำดับ | หมวดชีวิต-ความตาย |
กี่วันผ่านไป ชีวิตก็ยิ่งใกล้ความตาย | หมวดชีวิต-ความตาย |
ข้าพเจ้าไม่มีความชั่ว ซึ่งทไว้ ณ ที่ไหน ๆ เลย ฉะนั้นข้าพเจ้าจึงไม่หวั่นเกรงความตายที่จะมาถึง | หมวดชีวิต-ความตาย |
คนจะมีชีวิตอยู่ได้ก็เพียงร้อยปี หรือจะเกินก็เพียงเล็กน้อย | หมวดชีวิต-ความตาย |
คนถึงคราวตาย หมู่ญาติก็ช่วยไม่ได้ | หมวดชีวิต-ความตาย |
คนที่รักใคร่ ตายจากไปแล้ว ย่อมไม่ได้พบเห็นอีกเหมือนคนตื่นขึ้นไม่ได้เห็นสิ่งที่ได้พบในฝัน | หมวดชีวิต-ความตาย |
คนที่ร้องไห้ถึงคนตาย เขาก็จะต้องตายด้วย | หมวดชีวิต-ความตาย |
คนที่สละความเศร้าโศกไม่ได้ มัวทอดถอนถึงคนที่จากไปแล้ว ตกอยู่ในอำนาจของความโศก ย่อมประสบความทุกข์หนักยิ่งขึ้น | หมวดชีวิต-ความตาย |
คนทุกคนต้องตาย | หมวดชีวิต-ความตาย |
คนโง่ก็ตาย คนฉลาดก็ตาย | หมวดชีวิต-ความตาย |
คนใดร้องไห้บ่นเพ้อถึงคนที่ตายไปแล้ว แม้คนที่ร้องนั้นก็ต้องตายเหมือนกัน | หมวดชีวิต-ความตาย |
ความตายย่อมครอบงำคนเก็บดอกไม้ (กามคุณ) ที่มีใจข้องในอารมณ์ต่าง ๆ ไม่อิ่มในกาม ไว้ในอำนาจ | หมวดชีวิต-ความตาย |
ความตายย่อมมีแก่ผู้เกิด | หมวดชีวิต-ความตาย |
ความผัดเพี้ยนกับมฤตยูอันมีกองทัพใหญ่นั้น ไม่ได้เลย | หมวดชีวิต-ความตาย |
จะตาย ก็ตายไปคนเดียว | หมวดชีวิต-ความตาย |
จะตายก็ไปคนเดียว จะเกิดก็มาคนเดียว ความสัมพันธ์ของสัตว์ทั้งหลาย ก็เพียงแค่ได้มาพบปะเกี่ยวข้องกันเท่านั้นเอง | หมวดชีวิต-ความตาย |
จะวิ่งหนีก็ไม่ทัน (ความตายไม่มีใครหนีได้) | หมวดชีวิต-ความตาย |
จะอยู่ในอากาศ อยู่กลางมหาสมุทร เข้าไปสู่หลืบเขา ก็ไม่พ้นจากมฤตยูได้ ประเทศคือดินแดนที่มฤตยูจะไม่รุกรานผู้อยู่ ไม่มี | หมวดชีวิต-ความตาย |
จะเกิด ก็เกิดมาคนเดียว | หมวดชีวิต-ความตาย |
ชนเหล่าใดกำหนดรู้รูปธาตุ ไม่ตั้งอยู่ในอรูปธาตุ ย่อมหลุดพ้นไปได้ในในโรธธาตุ, ชนเหล่านั้น ชื่อว่าเป็นผู้ละมัจจุได้ | หมวดชีวิต-ความตาย |
ชีวิต ไม่ถึงร้อยปีก็จะตาย | หมวดชีวิต-ความตาย |
ชีวิตของสัตว์เหมือนภาชนะดิน ซึ่งล้วนมีความสลายเป็นที่สุด | หมวดชีวิต-ความตาย |
ชีวิตของเราเป็นของน้อย ชราและพยาธิก็คอยย่ำยี | หมวดชีวิต-ความตาย |
ชีวิตนี้คับแค้น และสั้นนิดเดียว | หมวดชีวิต-ความตาย |
ชีวิตนี้น้อยนัก ชีวิตนี้สั้นนัก | หมวดชีวิต-ความตาย |
ชีวิตนี้น้อยนัก ไม่ถึงร้อยปีก็ตายกันแล้ว ถ้าจะอยู่เกินไป ก็ต้องตายเพราะความแก่ | หมวดชีวิต-ความตาย |
ชีวิตนี้วิปริตผันแปร ไม่แน่นอน | หมวดชีวิต-ความตาย |
ชีวิตนี้เป็นสิ่งคับข้อง เป็นสิ่งเล็กน้อย ประกอบด้วยทุกข์ ใครเล่ายังจะอาศัยชีวิตนี้ ไปสร้างเวรกับผู้อื่น | หมวดชีวิต-ความตาย |
ชีวิตสิ้นสุดลงที่ความตาย | หมวดชีวิต-ความตาย |
ดูซิ.. ถึงคนอื่น ๆ ที่กำลังเตรียมตัว เดินทางไปตามยถากรรม ที่นี่สัตว์ทั้งหลายเผชิญกับอำนาจ ของพญามัจจุราชเข้าแล้ว กำลังดิ้นรนกันอยู่ทั้งนั้น | หมวดชีวิต-ความตาย |
ตอนเช้ายังเห็นกันอยู่มากคน พอตกเห็นบางคนก็ไม่เห็น เมื่อเย็น ยังเห็นกันอยู่มากคน ตกถึงเช้า บางคนก็ไม่เห็น | หมวดชีวิต-ความตาย |
ตั้งอยู่ในธรรมแล้ว ไม่ต้องกลัวปรโลก | หมวดชีวิต-ความตาย |
ตาย ก็เป็นทุกข์ | หมวดชีวิต-ความตาย |
ตายเพื่อความถูกต้องประเสริฐกว่า | หมวดชีวิต-ความตาย |
ถึงคราวตาย บิดา ญาติพี่น้องก็ช่วยไม่ได้ | หมวดชีวิต-ความตาย |
ถึงคราวตาย บุตรทั้งหลายก็ช่วยไม่ได้ | หมวดชีวิต-ความตาย |
ถ้าจะเศร้าโศกถึงคนที่ตายไปแล้ว ก็ควรจะเศร้าโศกถึงตนเองด้วย ที่ตกอยู่ในอำนาจของความตายตลอดเวลา | หมวดชีวิต-ความตาย |
ถ้าบุคคลจะเศร้าโศกถึงสิ่งที่ไม่มีอยู่แก่ตน (เช่นผู้ที่ตายไปแล้ว เป็นต้น) ไซร้ ก็ควรจะเศร้าโศกถึงตนเอง ซึ่งตกอยู่ในอำนาจของพญามัจจุราชตลอดเวลา | หมวดชีวิต-ความตาย |
ถ้าอยู่เลยร้อยปี ก็ต้องตายเพราะความแก่เป็นแน่แท้ | หมวดชีวิต-ความตาย |
ทรัพย์สมบัติ ก็ซื้อความแก่ไม่ได้ | หมวดชีวิต-ความตาย |
ทั้งคนมี ทั้งคนจน ล้วนมีความตายเป็นเบื้องหน้า | หมวดชีวิต-ความตาย |
ทั้งหนุ่มและแก่ ล้วนร่างกายแตกดับไปทุกคน | หมวดชีวิต-ความตาย |
ทั้งเด็ก ทั้งผู้ใหญ่ ทั้งคนพาล ทั้งบัณฑิต ทั้งคนมี ทั้งคนจน ล้วนเดินหน้าไปหาความตายทั้งหมด | หมวดชีวิต-ความตาย |
ทั้งเด็ก ทั้งผู้ใหญ่ ทั้งเขลา ทั้งฉลาด ล้วนไปสู่อำนาจแห่งความตาย ล้วนมีความตายเป็นเบื้องหน้า | หมวดชีวิต-ความตาย |
ที่ตายแล้วก็แล้วไป ไม่ควรเศร้าโศกถึง | หมวดชีวิต-ความตาย |
ทุกคนควรทำหน้าที่ของตนและไม่ควรประมาท | หมวดชีวิต-ความตาย |
ทุกชีวิตจะต้องทอดทิ้งร่ายกายไว้ในโลก | หมวดชีวิต-ความตาย |
ทุกชีวิตที่เกิดมาแล้วจะต้องแตกสลายในที่สุด | หมวดชีวิต-ความตาย |
น้ำเต็มฝั่ง ไม่ไหลทวนขึ้นที่สูง ฉันใด อายุของคน ก็ย่อมไม่เวียนไปสู่วัยเด็กอีก ฉันนั้น | หมวดชีวิต-ความตาย |
ปราชญ์กล่าวว่าชีวิตนี้น้อยนัก | หมวดชีวิต-ความตาย |
ปราชญ์ทั้งหลาย บอกแล้วว่าชีวิตนี้น้อยนัก | หมวดชีวิต-ความตาย |
ผลไม้สุกแล้ว ก็หวั่นแต่ละต้องร่วงหลุ่นไปตลอดเวลา ฉันใด สัตว์ทั้งหลายเกิดมาแล้ว ก็หวั่นแต่จะตายอยู่ตลอดเวลา ฉันนั้น | หมวดชีวิต-ความตาย |
ผู้ที่ตั้งอยู่ในธรรม ใครเล่าจะกลัวความตาย | หมวดชีวิต-ความตาย |
ผู้ที่เกิดมาแล้วจะไม่ตายไม่มี | หมวดชีวิต-ความตาย |
ผู้ที่เศร้าโศกถึงคนตาย ก็เหมือนเด็กร้องไห้ เหมือนกับขอพระจันทร์ที่โคจรไปในอากาศ คนตายถูกเผาอยู่ ย่อมไม่รู้ว่าญาติคร่ำครวญถึง เพราะฉะนั้น ข้าพเจ้าจึงไม่เศร้าโศก เขาไปแล้วตามวิถีทางของเขา | หมวดชีวิต-ความตาย |
ผู้เลี้ยงโคย่อมต้อนฝูงโคไปสู่ที่หากินด้วยพลอง ฉันใด, ความแก่และความตาย ย่อมต้อนอายุของสัตว์มีชีวิตไปเช่นกัน ฉันนั้น | หมวดชีวิต-ความตาย |
ภัยของสัตว์ผู้เกิดมาแล้ว ย่อมมี เพราะต้องตายแน่นอน เหมือนภัยของผลไม่สุก ย่อมมี เพราะต้องหล่นในเวลาเช้าฉะนั้น | หมวดชีวิต-ความตาย |
ภาชนะดินที่ช่างหม้อทำแล้ว ล้วนมีความแตกเป็นที่สุด ฉันใด, ชีวิตของสัตว์ทั้งหลาย ก็ฉันนั้น | หมวดชีวิต-ความตาย |
มฤตยู พยาธิ ชรา ทั้งสามนี้ดุจไฟลามลุกไหม้ | หมวดชีวิต-ความตาย |
มีชีวิตอยู่อย่างไม่ถูกต้อง หาประเสริฐไม่ | หมวดชีวิต-ความตาย |
รวยก็ตาย จนก็ตาย | หมวดชีวิต-ความตาย |
รูปกายของสัตว์ย่อมร่วงโรยไป แต่ชื่อและโครตไม่เสื่อมสลาย | หมวดชีวิต-ความตาย |
ร่างกายนี้ ไม่นานนัก เมื่อวิญญาณจากไปแล้ว หมู่ญาติก็เกลียดกลัว เอาไปทิ้งในป่าช้าเหมือนท่อนไม้ | หมวดชีวิต-ความตาย |
วันคืน ไม่ผ่านไปเปล่า | หมวดชีวิต-ความตาย |
วันคืนผ่านพ้นไป ชีวิตย่อมจะเหลือน้อยลง | หมวดชีวิต-ความตาย |
วันคืนย่อมล่วงไป ชีวิตย่อมหมดเข้าไป อายุของสัตว์ ย่อมสิ่นไป เหมือนน้ำแห่งแม่น้ำน้อย ๆ ฉะนั้น | หมวดชีวิต-ความตาย |
วันคืนล่วงไป ชีวิตของคนก็พร่องลงไป จากประโยชน์ที่จะทำ | หมวดชีวิต-ความตาย |
วันคืนล่วงไปเท่าไรชีวิตก็พร่องลงไปเท่านั้น เวลาแห่งความตายรุกไล่เข้าไปทุกอิริยาบท ฉะนั้นจึงไม่ควรประมาทเวลา | หมวดชีวิต-ความตาย |
วันคืนเคลื่อนคล้อย อายุก็เหลือน้อยเข้าทุกที | หมวดชีวิต-ความตาย |