พุทธสุภาษิต

พุทธศาสนสุภาษิต หมวด ทาน

พุทธสุภาษิต หรือ พุทธศาสนสุภาษิต หมายถึง ถ้อยคำดี ๆ ในพระพุทธศาสนา แต่ไม่ได้หมายความเฉพาะคำที่พระพุทธองค์ตรัสไว้เท่านั้น แม้สุภาษิตแทบทั้งหมดจะเป็นพระพุทธพจน์ก็ตาม แต่ก็ยังมีสุภาษิตคำอื่นที่เกี่ยวข้องกับพุทธศาสนาด้วย เช่น ถ้าเป็นภาษิตพระสัมมาสัมพุทธตรัสเอง เรียกว่า พุทธภาษิต หรือ พุทธสุภาษิต หรือ พระพุทธพจน์

 

หมวด หมวดทาน

  หมวดหมู่
การเลือกให้ พระสุคตทรงสรรเสริญ หมวดทาน
การให้ทานนั้นปราชญ์สรรเสริญกันโดยมากอย่างแน่นอน แต่ กระนั้น บทธรรมก็ยังประเสริฐกว่าทาน หมวดทาน
กินคนเดียว ไม่ได้ ความสุข หมวดทาน
ของที่ให้แล้ว ชื่อว่านำออกไปอย่างดีแล้ว หมวดทาน
ของที่ให้แล้ว ชื่อว่าออกผลเป็นความสุขแล้ว ส่วนของที่ยังไม่ได้ให้ ยังไม่มีผลเช่นนั้น หมวดทาน
คนควรให้ของที่ควรให้ หมวดทาน
คนฉลาด พลอยยินดีการให้ทาน หมวดทาน
คนดี ชอบช่วยเหลือเกื้อกูลผู้อื่น หมวดทาน
คนดี บำเพ็ญประโยชน์แก่ปวงชน หมวดทาน
คนดีจัดการโภคทรัพย์ ทำประโยชน์แก่คนจำนวนมาก หมวดทาน
คนพาลเท่านั้น ย่อมไม่สรรเสริญทาน หมวดทาน
คนมีปัญญาอยู่ครองเรือน ก็เป็นประโยชน์แก่คนจำนวนมาก หมวดทาน
คนใจการุณ ช่วยแก้ไขคนให้หายโศกเศร้า หมวดทาน
คนใด มั่งมีทรัพย์สินเงินทอง มีของกินของใช้มาก แต่บริโภคของอร่อยคนเดียว นั้นเป็นปากทางแห่งความเสื่อม หมวดทาน
คนใด มารดาบิดาแก่เฒ่า ล้วงพ้นวัยหนุ่มวัยสาวไปแล้ว ตนเองสามารถก็ไม่เลี้ยงดู นั้นคือปากทางแห่งความเสื่อม หมวดทาน
จงช่วยเหลือคนเดือนร้อน ด้วยความตั้งใจ หมวดทาน
ชนเหล่าใด สร้างสวน ปลูกป่า ให้โรงประปา บ่อน้ำ และ ที่พักอาศัย บุญของชนเหล่านั้นย่อมเพิ่มพูนทุกเมื่อ ทั้งคืนทั้งวัน หมวดทาน
ตรวจดูด้วยจิต ทั่วทุกทิศแล้ว ไม่พบใครที่ไหน เป็นที่รักยิ่งกว่าตนเลย คนอื่นก็รักตนมากเช่นเดียวกัน ฉะนั้น ผู้รักตน จึงไม่ควรเบียดเบียนคนอื่น หมวดทาน
ท่านว่า ทานและการรบ เสมอกัน หมวดทาน
นอกจากการแบ่งปันเผื่อแผ่กันแล้ว สัตว์ทั้งปวงหามีที่พึ่งอย่างอื่นไม่ หมวดทาน
บัณฑิตสามารถปัดเป่าความเศร้าโศกของคนอื่นได้ จึงจัดว่าเป็นที่พึ่งยอดเยี่ยมของคนทั้งหลาย หมวดทาน
ปราชญ์ผู้ให้ความสุข ย่อมได้รับความสุข หมวดทาน
ผู้บูชา ย่อมได้บูชาตอบ หมวดทาน
ผู้ใดสั่งสอนธรรม ผู้นั้นชื่อว่าให้สิ่งที่ไม่ตาย หมวดทาน
ผู้ใดให้ทานในบุคคลที่ไม่ควรให้ ไม่ให้ทานในคนที่ควรให้ เมื่อผู้นั้นถึงความเสื่อมเพราะอันตราย ย่อมไม่ได้สหาย หมวดทาน
ผู้ใดให้ที่พักอาศัย ผู้นั้นชื่อว่าให้สิ่งทั้งปวง ผู้ใดสอนธรรม ผู้นั้นชื่อว่าให้อมตะ หมวดทาน
ผู้ใดไม่ให้ทานในคนที่ไม่ควรให้ ให้ทานในคนที่ควรให้ เมื่อผู้นั้นประสบความเสื่อมเพราะอันตราย ย่อมได้สหาย หมวดทาน
ผู้ให้ ย่อมผูกไมตรีไว้ได้ หมวดทาน
ผู้ให้ ย่อมเป็นที่รัก หมวดทาน
ผู้ให้ของชอบใจ ย่อมได้ของชอบใจ ผู้ให้ของเลิศ ย่อมได้ของเลิศ ผู้ให้ของดี ย่อมได้ของดี ผู้ให้ของประเสริฐ ย่อมถึงฐานะอันประเสริฐ หมวดทาน
ผู้ให้ข้าว ชื่อว่าให้กำลัง ผู้ให้ผ้า ชื่อว่าให้ผิวพรรณ ผู้ให้ยานพาหณะ ชื่อว่าให้ความสุข ผู้ให้ประทีปโคมไฟ ชื่อว่าให้จักษุ หมวดทาน
ผู้ให้ย่อมเป็นที่รัก คนหมู่มากย่อมคบเขา หมวดทาน
ผู้ให้สิ่งที่ชอบใจ ย่อมได้สิ่งที่ชอบใจ หมวดทาน
ผู้ให้สิ่งที่เลิศ ย่อมได้สิ่งที่เลิศอีก หมวดทาน
ผู้ให้สิ่งที่เลิศ ให้สิ่งที่ดี ให้สิ่งที่ประเสริฐ ย่อมเป็นผู้มีอายุยืน มียศในภพที่ตนเกิด หมวดทาน
ผู้ให้สิ่งประเสริฐ ย่อมถึงฐานะที่ประเสริฐ หมวดทาน
ผู้ให้อาหาร ชื่อว่าให้กำลัง ผู้ให้ผ้านุ่งห่ม ชื่อว่าให้ผิวพรรณ ผู้ให้ยานพาหนะ ชื่อว่าให้ความสะดวก ผู้ใดให้ที่พำนักอาศัย ผู้นั้นชื่อว่าให้ทั้งหมด หมวดทาน
พึงนำสมบัติออกด้วยการให้, วัตถุที่ให้แล้วย่อมเป็นอันนำออกดีแล้ว, วัตถุที่ให้แล้วย่อมมีผลเป็นสุข, ส่วนวัตถุที่ยังไม่ได้ให้ก็ไม่เป็นอย่างนั้น หมวดทาน
สัตว์ทั้งปวง ย่อมหวาดหวั่นต่ออาชญา สัตว์ทั้งปวงย่อมกลัวความตาย สัตว์ทั้งปวง ย่อมหวาดหวั่นต่ออาชญา ชีวิตเป็นที่รักของทุกคน เราฉันใด สัตว์เหล่านี้ก็ฉันนั้น สัตว์เหล่านี้ฉันใด เราก็ฉันนั้น นึกถึงเขา เอาตัวเราเข้าเทียบแล้ว ไม่ควรเข่นฆ่า ไม่ควรให้สังหารกัน หมวดทาน
ห้วงน้ำที่เต็ม ย่อมยังสาครให้เต็มได้ฉันใด, ทานที่ให้แต่โลกนี้ ย่อมสำเร็จแก่ผู้ละไปแล้วฉันนั้น หมวดทาน
เป็นคนควรให้ปันบ้าง ไม่มากก็น้อย หมวดทาน
เมื่อจิตเลื่อมใสแล้ว ทักขิณาทานชื่อว่าน้อย ย่อมไม่มี หมวดทาน
เมื่อให้ บุญก็เพิ่มขึ้น หมวดทาน
เมื่อให้ทานในวัตถุอันเลิศ บุญอันเลิศ อายุ วรรณะ ยศ เกียรต สุข และกำลังอันเลิศ ก็เจริญ หมวดทาน
ในโลกนี้ เวรระงับด้วยเวร ไม่เคยมี หมวดทาน
ให้ของดี ย่อมได้ของดี หมวดทาน
ให้ทานเป็นเบื้องต้นก่อน จึงได้สุขบัดนี้ เหมือนรดน้ำที่โคนให้ผลที่ปลาย หมวดทาน
ไม่พึงบริโภคของอร่อยแต่ผู้เดียว หมวดทาน