พุทธสุภาษิต

พุทธศาสนสุภาษิต หมวด ชีวิต ความตาย

พุทธสุภาษิต หรือ พุทธศาสนสุภาษิต หมายถึง ถ้อยคำดี ๆ ในพระพุทธศาสนา แต่ไม่ได้หมายความเฉพาะคำที่พระพุทธองค์ตรัสไว้เท่านั้น แม้สุภาษิตแทบทั้งหมดจะเป็นพระพุทธพจน์ก็ตาม แต่ก็ยังมีสุภาษิตคำอื่นที่เกี่ยวข้องกับพุทธศาสนาด้วย เช่น ถ้าเป็นภาษิตพระสัมมาสัมพุทธตรัสเอง เรียกว่า พุทธภาษิต หรือ พุทธสุภาษิต หรือ พระพุทธพจน์

 

หมวด หมวดชีวิต-ความตาย

พุทธสุภาษิต หมวดหมู่
การตายโดยชอบธรรม ดีกว่าการมีชีวิตอยู่โดยไม่ชอบธรรม หมวดชีวิต-ความตาย
การร้องไห้ ความโศกเศร้า หรื การคร่ำครวญร่ำไรใด ๆ ย่อมไม่เกิดประโยชน์แก่ผู้ล่วงลับไปแล้ว ผู้ที่ตายแล้วก็คงอยู่อย่างเดิมนั้นเอง หมวดชีวิต-ความตาย
การร้องไห้หรือโศกเศร้า จะช่วยให้จิตใจสงบ สบาย ก็หาไม่ ทุกข์ยิ่งเกิดเพิ่มพูนทับทวี ทั้งร่ายกายก็พลอยทรุดโทรม หมวดชีวิต-ความตาย
กาลย่อมล่วงไป ราตรีย่อมผ่านไป ชั้นแห่งวัยล่อมละลำดับไป ผู้เล็งเห็นภัยในมรณะนั้น พึงทำบุญอันนำสุขมาให้ หมวดชีวิต-ความตาย
กาลเวลาย่อมกลืนกินสรรพสัตว์ทั้งหลาย พร้อมกันไปกับตัวมันเอง หมวดชีวิต-ความตาย
กาลเวลาล่วงไป ราตรีก็ผ่านไป หมวดชีวิต-ความตาย
กาลเวลาล่วงไป วันคืนผ่านพ้นไป วัยก็หมดไปที่ละตอน ๆ ตามลำดับ หมวดชีวิต-ความตาย
กี่วันผ่านไป ชีวิตก็ยิ่งใกล้ความตาย หมวดชีวิต-ความตาย
ข้าพเจ้าไม่มีความชั่ว ซึ่งทไว้ ณ ที่ไหน ๆ เลย ฉะนั้นข้าพเจ้าจึงไม่หวั่นเกรงความตายที่จะมาถึง หมวดชีวิต-ความตาย
คนจะมีชีวิตอยู่ได้ก็เพียงร้อยปี หรือจะเกินก็เพียงเล็กน้อย หมวดชีวิต-ความตาย
คนถึงคราวตาย หมู่ญาติก็ช่วยไม่ได้ หมวดชีวิต-ความตาย
คนที่รักใคร่ ตายจากไปแล้ว ย่อมไม่ได้พบเห็นอีกเหมือนคนตื่นขึ้นไม่ได้เห็นสิ่งที่ได้พบในฝัน หมวดชีวิต-ความตาย
คนที่ร้องไห้ถึงคนตาย เขาก็จะต้องตายด้วย หมวดชีวิต-ความตาย
คนที่สละความเศร้าโศกไม่ได้ มัวทอดถอนถึงคนที่จากไปแล้ว ตกอยู่ในอำนาจของความโศก ย่อมประสบความทุกข์หนักยิ่งขึ้น หมวดชีวิต-ความตาย
คนทุกคนต้องตาย หมวดชีวิต-ความตาย
คนโง่ก็ตาย คนฉลาดก็ตาย หมวดชีวิต-ความตาย
คนใดร้องไห้บ่นเพ้อถึงคนที่ตายไปแล้ว แม้คนที่ร้องนั้นก็ต้องตายเหมือนกัน หมวดชีวิต-ความตาย
ความตายย่อมครอบงำคนเก็บดอกไม้ (กามคุณ) ที่มีใจข้องในอารมณ์ต่าง ๆ ไม่อิ่มในกาม ไว้ในอำนาจ หมวดชีวิต-ความตาย
ความตายย่อมมีแก่ผู้เกิด หมวดชีวิต-ความตาย
ความผัดเพี้ยนกับมฤตยูอันมีกองทัพใหญ่นั้น ไม่ได้เลย หมวดชีวิต-ความตาย
จะตาย ก็ตายไปคนเดียว หมวดชีวิต-ความตาย
จะตายก็ไปคนเดียว จะเกิดก็มาคนเดียว ความสัมพันธ์ของสัตว์ทั้งหลาย ก็เพียงแค่ได้มาพบปะเกี่ยวข้องกันเท่านั้นเอง หมวดชีวิต-ความตาย
จะวิ่งหนีก็ไม่ทัน (ความตายไม่มีใครหนีได้) หมวดชีวิต-ความตาย
จะอยู่ในอากาศ อยู่กลางมหาสมุทร เข้าไปสู่หลืบเขา ก็ไม่พ้นจากมฤตยูได้ ประเทศคือดินแดนที่มฤตยูจะไม่รุกรานผู้อยู่ ไม่มี หมวดชีวิต-ความตาย
จะเกิด ก็เกิดมาคนเดียว หมวดชีวิต-ความตาย
ชนเหล่าใดกำหนดรู้รูปธาตุ ไม่ตั้งอยู่ในอรูปธาตุ ย่อมหลุดพ้นไปได้ในในโรธธาตุ, ชนเหล่านั้น ชื่อว่าเป็นผู้ละมัจจุได้ หมวดชีวิต-ความตาย
ชีวิต ไม่ถึงร้อยปีก็จะตาย หมวดชีวิต-ความตาย
ชีวิตของสัตว์เหมือนภาชนะดิน ซึ่งล้วนมีความสลายเป็นที่สุด หมวดชีวิต-ความตาย
ชีวิตของเราเป็นของน้อย ชราและพยาธิก็คอยย่ำยี หมวดชีวิต-ความตาย
ชีวิตนี้คับแค้น และสั้นนิดเดียว หมวดชีวิต-ความตาย
ชีวิตนี้น้อยนัก ชีวิตนี้สั้นนัก หมวดชีวิต-ความตาย
ชีวิตนี้น้อยนัก ไม่ถึงร้อยปีก็ตายกันแล้ว ถ้าจะอยู่เกินไป ก็ต้องตายเพราะความแก่ หมวดชีวิต-ความตาย
ชีวิตนี้วิปริตผันแปร ไม่แน่นอน หมวดชีวิต-ความตาย
ชีวิตนี้เป็นสิ่งคับข้อง เป็นสิ่งเล็กน้อย ประกอบด้วยทุกข์ ใครเล่ายังจะอาศัยชีวิตนี้ ไปสร้างเวรกับผู้อื่น หมวดชีวิต-ความตาย
ชีวิตสิ้นสุดลงที่ความตาย หมวดชีวิต-ความตาย
ดูซิ.. ถึงคนอื่น ๆ ที่กำลังเตรียมตัว เดินทางไปตามยถากรรม ที่นี่สัตว์ทั้งหลายเผชิญกับอำนาจ ของพญามัจจุราชเข้าแล้ว กำลังดิ้นรนกันอยู่ทั้งนั้น หมวดชีวิต-ความตาย
ตอนเช้ายังเห็นกันอยู่มากคน พอตกเห็นบางคนก็ไม่เห็น เมื่อเย็น ยังเห็นกันอยู่มากคน ตกถึงเช้า บางคนก็ไม่เห็น หมวดชีวิต-ความตาย
ตั้งอยู่ในธรรมแล้ว ไม่ต้องกลัวปรโลก หมวดชีวิต-ความตาย
ตาย ก็เป็นทุกข์ หมวดชีวิต-ความตาย
ตายเพื่อความถูกต้องประเสริฐกว่า หมวดชีวิต-ความตาย
ถึงคราวตาย บิดา ญาติพี่น้องก็ช่วยไม่ได้ หมวดชีวิต-ความตาย
ถึงคราวตาย บุตรทั้งหลายก็ช่วยไม่ได้ หมวดชีวิต-ความตาย
ถ้าจะเศร้าโศกถึงคนที่ตายไปแล้ว ก็ควรจะเศร้าโศกถึงตนเองด้วย ที่ตกอยู่ในอำนาจของความตายตลอดเวลา หมวดชีวิต-ความตาย
ถ้าบุคคลจะเศร้าโศกถึงสิ่งที่ไม่มีอยู่แก่ตน (เช่นผู้ที่ตายไปแล้ว เป็นต้น) ไซร้ ก็ควรจะเศร้าโศกถึงตนเอง ซึ่งตกอยู่ในอำนาจของพญามัจจุราชตลอดเวลา หมวดชีวิต-ความตาย
ถ้าอยู่เลยร้อยปี ก็ต้องตายเพราะความแก่เป็นแน่แท้ หมวดชีวิต-ความตาย
ทรัพย์สมบัติ ก็ซื้อความแก่ไม่ได้ หมวดชีวิต-ความตาย
ทั้งคนมี ทั้งคนจน ล้วนมีความตายเป็นเบื้องหน้า หมวดชีวิต-ความตาย
ทั้งหนุ่มและแก่ ล้วนร่างกายแตกดับไปทุกคน หมวดชีวิต-ความตาย
ทั้งเด็ก ทั้งผู้ใหญ่ ทั้งคนพาล ทั้งบัณฑิต ทั้งคนมี ทั้งคนจน ล้วนเดินหน้าไปหาความตายทั้งหมด หมวดชีวิต-ความตาย
ทั้งเด็ก ทั้งผู้ใหญ่ ทั้งเขลา ทั้งฉลาด ล้วนไปสู่อำนาจแห่งความตาย ล้วนมีความตายเป็นเบื้องหน้า หมวดชีวิต-ความตาย
ที่ตายแล้วก็แล้วไป ไม่ควรเศร้าโศกถึง หมวดชีวิต-ความตาย
ทุกคนควรทำหน้าที่ของตนและไม่ควรประมาท หมวดชีวิต-ความตาย
ทุกชีวิตจะต้องทอดทิ้งร่ายกายไว้ในโลก หมวดชีวิต-ความตาย
ทุกชีวิตที่เกิดมาแล้วจะต้องแตกสลายในที่สุด หมวดชีวิต-ความตาย
น้ำเต็มฝั่ง ไม่ไหลทวนขึ้นที่สูง ฉันใด อายุของคน ก็ย่อมไม่เวียนไปสู่วัยเด็กอีก ฉันนั้น หมวดชีวิต-ความตาย
ปราชญ์กล่าวว่าชีวิตนี้น้อยนัก หมวดชีวิต-ความตาย
ปราชญ์ทั้งหลาย บอกแล้วว่าชีวิตนี้น้อยนัก หมวดชีวิต-ความตาย
ผลไม้สุกแล้ว ก็หวั่นแต่ละต้องร่วงหลุ่นไปตลอดเวลา ฉันใด สัตว์ทั้งหลายเกิดมาแล้ว ก็หวั่นแต่จะตายอยู่ตลอดเวลา ฉันนั้น หมวดชีวิต-ความตาย
ผู้ที่ตั้งอยู่ในธรรม ใครเล่าจะกลัวความตาย หมวดชีวิต-ความตาย
ผู้ที่เกิดมาแล้วจะไม่ตายไม่มี หมวดชีวิต-ความตาย
ผู้ที่เศร้าโศกถึงคนตาย ก็เหมือนเด็กร้องไห้ เหมือนกับขอพระจันทร์ที่โคจรไปในอากาศ คนตายถูกเผาอยู่ ย่อมไม่รู้ว่าญาติคร่ำครวญถึง เพราะฉะนั้น ข้าพเจ้าจึงไม่เศร้าโศก เขาไปแล้วตามวิถีทางของเขา หมวดชีวิต-ความตาย
ผู้เลี้ยงโคย่อมต้อนฝูงโคไปสู่ที่หากินด้วยพลอง ฉันใด, ความแก่และความตาย ย่อมต้อนอายุของสัตว์มีชีวิตไปเช่นกัน ฉันนั้น หมวดชีวิต-ความตาย
ภัยของสัตว์ผู้เกิดมาแล้ว ย่อมมี เพราะต้องตายแน่นอน เหมือนภัยของผลไม่สุก ย่อมมี เพราะต้องหล่นในเวลาเช้าฉะนั้น หมวดชีวิต-ความตาย
ภาชนะดินที่ช่างหม้อทำแล้ว ล้วนมีความแตกเป็นที่สุด ฉันใด, ชีวิตของสัตว์ทั้งหลาย ก็ฉันนั้น หมวดชีวิต-ความตาย
มฤตยู พยาธิ ชรา ทั้งสามนี้ดุจไฟลามลุกไหม้ หมวดชีวิต-ความตาย
มีชีวิตอยู่อย่างไม่ถูกต้อง หาประเสริฐไม่ หมวดชีวิต-ความตาย
รวยก็ตาย จนก็ตาย หมวดชีวิต-ความตาย
รูปกายของสัตว์ย่อมร่วงโรยไป แต่ชื่อและโครตไม่เสื่อมสลาย หมวดชีวิต-ความตาย
ร่างกายนี้ ไม่นานนัก เมื่อวิญญาณจากไปแล้ว หมู่ญาติก็เกลียดกลัว เอาไปทิ้งในป่าช้าเหมือนท่อนไม้ หมวดชีวิต-ความตาย
วันคืน ไม่ผ่านไปเปล่า หมวดชีวิต-ความตาย
วันคืนผ่านพ้นไป ชีวิตย่อมจะเหลือน้อยลง หมวดชีวิต-ความตาย
วันคืนย่อมล่วงไป ชีวิตย่อมหมดเข้าไป อายุของสัตว์ ย่อมสิ่นไป เหมือนน้ำแห่งแม่น้ำน้อย ๆ ฉะนั้น หมวดชีวิต-ความตาย
วันคืนล่วงไป ชีวิตของคนก็พร่องลงไป จากประโยชน์ที่จะทำ หมวดชีวิต-ความตาย
วันคืนล่วงไปเท่าไรชีวิตก็พร่องลงไปเท่านั้น เวลาแห่งความตายรุกไล่เข้าไปทุกอิริยาบท ฉะนั้นจึงไม่ควรประมาทเวลา หมวดชีวิต-ความตาย
วันคืนเคลื่อนคล้อย อายุก็เหลือน้อยเข้าทุกที หมวดชีวิต-ความตาย

 

พุทธสุภาษิต หมวดหมู่
วันและคืนย่อมผ่านไป หมวดชีวิต-ความตาย
วัย หมดไปตามลำดับแห่งวัย หมวดชีวิต-ความตาย
วัยย่อมเสื่อมลงเรื่อยไป ทุกหลับตา ทุกลืมตา หมวดชีวิต-ความตาย
วัยสิ้นไปตามคืนและวัน หมวดชีวิต-ความตาย
สถานที่ที่ได้ชื่อว่าไม่มีคนตาย ไม่มีในโลก หมวดชีวิต-ความตาย
สรรพสัตว์ทั้งหลายล้วนก้าวเดินไปสู่ความตาย หมวดชีวิต-ความตาย
สักวันหนึ่ง ก็จะพรากจากกันไป หมวดชีวิต-ความตาย
สัตว์ทั้งปวง จัดทอดทิ้งร่างไว้ในโลก หมวดชีวิต-ความตาย
สัตว์ทั้งปวงย่อมถูกชราและมรณะพัดพาไป หมวดชีวิต-ความตาย
สัตว์โลก ถูกชราปิดล้อม หมวดชีวิต-ความตาย
สัตว์โลกถูกมฤตยูห้ำหั่น หมวดชีวิต-ความตาย
สัตว์โลกถูกมฤตยูห้ำหั่น ถูกชราปิดล้อม หมวดชีวิต-ความตาย
สายเห็นกันอยู่ รุ่งเช้าอีกวันก็ตาย หมวดชีวิต-ความตาย
สิ่งมีชีวิตทั้งปวง ย่อมกลัวโทษและกลัวความตาย จงทำตนเป็นอุปมา แล้วไม่พึงฆ่าหรือใช้ให้ผู้อื่นฆ่า หมวดชีวิต-ความตาย
หนุ่มก็ตาย แก่ก็ตาย หมวดชีวิต-ความตาย
ห้วงน้ำที่เต็มฝั่ง พึงพัดต้นไม้ซึ่งเกิดที่ตลิ่งไปฉันใด, สัตว์มีชีวิตทั้งปวง ย่อมถูกความแก่และความตายพัดไปฉันนั้น หมวดชีวิต-ความตาย
อายุของคนนี้น้อยนัก จะต้องจากโลกนี้ไป จึงควรทำกุศล และประพฤติพรหมจรรย์ หมวดชีวิต-ความตาย
อายุของคนน้อยนัก คนดีไม่ควรลืมอายุ ควรระลึกถึงอายุดุจคนถูกไฟไหม้ศรีษะ เพราะการที่ความตายจะไม่มาถึงนั้น ไม่มีเลย หมวดชีวิต-ความตาย
อายุของคนย่อมหมดสิ้นไป หมวดชีวิต-ความตาย
อายุของมนุษย์มีน้อย คนดีพึงดูถูกอายุนั้นเสีย พึงประพฤติดุจคนมีศรีษะถูกไฟใหม้ มฤตยู (ความตาย) จะไม่มาถึง ย่อมไม่มี หมวดชีวิต-ความตาย
อายุย่อมหมดไปทุกขณะที่หลับตาและลืมตา หมวดชีวิต-ความตาย
อายุสังขาร ใช่จะประมาทไปตามสัตว์ผู้ยืน นั่ง นอน หรือ เดินอยู่ก็หาไม่ หมวดชีวิต-ความตาย
เกิด ก็เป็นทุกข์ หมวดชีวิต-ความตาย
เงิน ก็ซื้ออายุให้ยืนยาวไม่ได้ หมวดชีวิต-ความตาย
เจ็บ ก็เป็นทุกข์ หมวดชีวิต-ความตาย
เพราะฉะนั้น สาธุชน สดับคำสอน ของท่านผู้ไกลกิเลสแล้ว พึงกำจัดความร่ำไรรำพันเสีย เห็นคนล่วงลับจากไป ก็ทำใจให้ได้ว่า ผู้ที่ล่วงลับไปแล้ว เราจะขอให้เป็นอยู่อีกย่อมไม่ได้ หมวดชีวิต-ความตาย
เพราะฉะนั้น ในชีวิตที่เหลืออยู่นี้ ทุกคนควรกระทำกิจหน้าที่ และไม่พึงประมาท หมวดชีวิต-ความตาย
เมื่อคนจะตาย ยังแถมประกอบด้วยทุกข์อีก หมวดชีวิต-ความตาย
เมื่อคนตายแล้วสมบัติสักนิดก็ไม่ติดไป หมวดชีวิต-ความตาย
เมื่อความตายมาถึงตัว ก็ไม่มีใครป้องกันได้ หมวดชีวิต-ความตาย
เมื่อตาย ทรัพย์สักนิดเดียวจะติดตัวไปก็ไม่มี หมวดชีวิต-ความตาย
เมื่อถูกพญามัจจุราชครอบงำ ไม่ว่าบุตร ไม่ว่าบิดา ไม่ว่าญาติพวกพ้อง มีไว้ก็ช่วยต้านทานไม่ได้ จะหาที่ปกป้องในหมู่ญาติ เป็นอันไม่มี หมวดชีวิต-ความตาย
เมื่อภิกษุมีใจอันอบรมแล้วด้วยมรณะสัญญาอยู่โดยมาก จิตย่อมหวนกลับ งอกลับ ถอยกลับจากการรักชีวิต หมวดชีวิต-ความตาย
เมื่อมาเกิด ก็ไม่มีใครอ้อนวอนมาเกิด เมื่อตายจากโลกนี้ ก็ไม่มีใครอนุญาตให้ไป หมวดชีวิต-ความตาย
เมื่อมีชีวิต วัยแห่งชีวิตก็ร่นเข้ามา หมวดชีวิต-ความตาย
เมื่อยังมีชีวิตอยู่ ควรเกื้อกูลกัน หมวดชีวิต-ความตาย
เมื่อวัยเสื่อมสิ้นไปอย่างนี้ ความพลัดพรากจากกัน ก็ต้องมีโดยไม่ต้องสงสัย หมู่สัตว์ที่ยังเหลืออยู่ ควรเมตตา เอื้อเอ็นดูกัน ไม่ควรจะมัวเศร้าโศกถึงผู้ที่ตายไปแล้ หมวดชีวิต-ความตาย
เมื่อสัตว์จะตาย ไม่มีผู้ป้องกัน หมวดชีวิต-ความตาย
เมื่อสัตว์ถูกชรานำเข้าไปแล้ว ไม่มีผู้ป้องกัน หมวดชีวิต-ความตาย
เมื่อเศร้าโศกไป ก็เท่ากับทำร้ายตัวเอง ร่างกายจะผ่ายผอม ผิดพรรณจะซูบซีดหม่นหมอง ส่วนผู้ที่ตายไปแล้ว ก็จะเอาความโศกเศร้านั้นของเรา ไปช่วยอะไรตัวเขาไม่ได้ ความร่ำไรรำพัน ย่อมไร้ประโยชน์ หมวดชีวิต-ความตาย
เห็นอยู่เมื่อเช้า สายก็ตาย หมวดชีวิต-ความตาย
แก่ ก็เป็นทุกข์ หมวดชีวิต-ความตาย
แม่น้ำเต็มฝั่ง ไม่ไหลทวนขึ้นที่สูง ฉันใด อายุของมนุษย์ทั้งหลาย ย่อมไม่เวียนกลับมาสู่วัยเด็กอีก ฉันนั้น หมวดชีวิต-ความตาย
แม้ชีวิตอยู่ร้อยปี ก็ไม่พ้นความตายไปได้ มวลมนุษย์ล้วนมีความตายรออยู่ข้างหน้า หมวดชีวิต-ความตาย
โลกถูกความตายครอบเอาไว้ หมวดชีวิต-ความตาย
ไม่มีใครผัดเพี้ยนกับความตาย ซึ่งมีอำนาจมากได้ หมวดชีวิต-ความตาย